Kështu, ka një gjë të vërtetë në klishenë se gratë “duan të ndryshojnë burrat me të cilët dalin”.  E kemi dëgjuar miliona herë: Ai do të ishte perfekt nëse do të përmirësonte komunikimin, ose të ndalonte flirtimin me gratë e tjera ose të ishte më i mirë në seks. Në fakt, gratë i duan shumë projektet. Por sa shumë mund të ndryshojnë partnerët për ne? Por duke tentuar për të ndryshuar burrat a po marrim përsipër një detyrë Sizifiane? A jemi të çmendura, apo mund ta ndryshosh me të vërtetë një burrë?

Kur unë takova ish-in tim ai nuk kishte as pjata. Ai ishte 33-vjeç dhe mbijetonte me drithëra që hahen për mëngjes. Pas takimit të dytë, mora guximin dhe bleva disa enë kuzhine.

Pas disa muajve, e vendosëm të jetonim bashkë. Shtëpia e tij ishte shumë e bukur, por dekori jo. Ai nuk ishte dyer tek dollapet dhe brenda tij qëndronte krevati. Për të nuk ishte aspak problem. Shtëpia ishte vetëm për të fjetur dhe “fjetur”. Për mua, kjo ishte detyrë e lehtë; bashkë do të dekorojmë shtëpinë. Për pak vite, shtëpia dukej e bukur, por sigurisht sepse isha unë që gatuaja, laja rrobat, bëja blerjet dhe kujdesesha për kopshtin. Ai nuk u shtrua, thjesht u mësua me një ‘mama’ në shtëpi. Edhe pse kjo duket si një kritikë për të, nuk është. Është për mua. Jam unë idiotja.

Por a ishte e shënuar që në fillim, apo e bëra unë gabim. Sipas Luisa-s, një aktore e vetëdeklaruar si shamane, është e mundur të ndryshosh një burrë, por duhet të kesh një strategji të mirë.

“Gjithçka ka të bëjë me përforcimin pozitiv”, tha Luisa. “Kur takova Jackin, ai vishte këmisha të mëdha, kaki. Ai dukej si një baba i humbur në një fushë golfi. Kështu që e çova në pazar dhe zgjodha  veshje më të mirë për të, dhe kur e provoi, menjëherë e “motivova” në dhomën e zhveshjes. Meshkujt pëlqejnë të objektivizohen sepse nuk ndodh aq shpesh.”

Kjo taktikë, funksionon mirë edhe në shtrat. Marrja e asaj që dëshironi nga një mashkull me anë të seksit, është një ushtrim delikat stërvitor, ku komplimentet funksionojnë. “Është kaq nxehtë kur ecni ngadalë” është një nxitje shumë më efektive sesa “Çfarë dreqin po bën? Pornot ju kanë shkatërruar.” Dhe nëse ai përshtatet, ju e shpërbleni duke bërë sikur kaluat në orgazmë. (Vetëm shaka…?)

Por doja dhe mendime ndryshe, përtej përdorimit të seksit. Telefonova shoqen time, Kaitlin Philips, publiciste në New York. Ajo është e sigurt në mendimet e saj, edhe kur ato janë të gabuara, gjë që e bën atë personin e përsosur për të kërkuar këshilla. U shtrëngova dhe më pas bëra pyetjen: A mund ta ndryshosh një burrë? “Jo,” u përgjigj ajo prerë.

“Nëse je me fat, mund të shkulësh sipërfaqen,” pranoi Kaitlin. “Për shembull, gjeta një ish-një apartament në Manhatan. Nëse një djalë pi verë në kuti, nuk është e vështirë të përmirësosh shijen e tij. Por cilësi si të qenit egoist ose, më keq, i pasigurt – kjo është e pashpresë. Nëse i dashuri juaj është një budalla, ju do të jeni gjithmonë vajza që do të takohet me një budalla. Ju nuk mund ta ndryshoni parimin qendror të organizimit rreth të cilit ata kanë ndërtuar personalitetin e tyre.”

Acaruese – por ndoshta thirrja zgjuese që të gjithë kemi nevojë. “Dinamika më e keqe e çiftit është kur një person përpiqet të përmirësojë tjetrin ose ta frenojë,” më tha Kaitlin, dukshëm e neveritur nga ky mendim. “Kam miq, të dashurit e të cilëve tymosin drogra gjatë gjithë ditës, dhe gratë e urrenin që në fillim, dhe tani ata thjesht i bezdisin të dashurit e tyre me kohë të plotë. Por po sikur të mos dilni me dikë që zgjohet dhe bëhet dru. Pse menduat se do të ndryshonin zakonet e tij të drogës? Ti je e çmendur.”

E kuptoj. Të gjithë i njohim ata njerëz që ankohen vazhdimisht për partnerët e tyre. Por në të vërtetë, duke folur keq për to ju bënju  të dukeni keq, jo ata. Ju jeni personi që kompenson pasiguritë e tij duke vepruar si një nënë me probleme nervore. “Çiftet më të suksesshme që kam parë,” më tha Kaitlin, “janë ata që e pranojnë njëri-tjetrin, edhe kur kanë shumë. Kohët e fundit isha në një dasmë dhe kjo grua po pengohej në pistën e vallëzimit dhe më pas volli në një bimë. Por ajo nuk donte të largohej, kështu që burri i saj tha thjesht, “Po, ajo pi shumë, sido që të jetë, kjo është martesa.”

Si personi që në marrëdhënie vjellë në bimë, kjo më ndikoi. Një herë u takova me një djalë që urrente sa shumë pija (që ishte shumë, por më pëlqente shumë argëtimi). Në festa, mund ta ndjeja atë duke monitoruar konsumimin tim të martinit, ose ai do të bënte komente se si kur isha e dehur dukesha si “një fëmijë i lobotomizuar”. Kështu që fillova të pi më pak, duke i thënë vetes se ishte një gjë pozitive (“më pak kalori!”). Por shtylla e portës nuk ndaloi kurrë së lëvizuri – unë mund të isha Nënë Tereza dhe ai do të kishte gjetur ende arsye për t’u turpëruar nga unë.

Isha aq e pasigurt saqë u bëra një version i heshtur i vetes rreth tij, deri në atë pikë sa kur u ndamë mezi e njoha personalitetin tim. Por unë nuk po ndryshoja për mua – thjesht mendova se ai nuk do të më donte derisa të plotësoja listën e tij të nënkuptuar të detyrave. Por është sikur, shoku, pse po takohesh me mua nëse mendon se jam një detyrim? Duhet të jesh aq i magjepsur sa të mos e vësh re se çfarë nuk shkon me mua derisa të jetë tepër vonë.

Një person i mençur më tha një herë: “Është gabim të takohesh me dikë bazuar në potencialin e tij.” Si dikush që shoqërohet vazhdimisht me krijues të cituar që janë vazhdimisht në prag të të qenit të famshëm ose të pastrehë, kjo më preku. A nuk hyjmë të gjithë në marrëdhënie duke shpresuar që të dy të rritemi dhe të mësojmë (dhe të pasurohemi)? Por sa më shumë që mendoj për këtë, më duket shumë mirënjohëse të thuash: “Unë të zgjodha ty për atë që mendoj se mund të jesh”.

Pra, po, burrat kanë të meta. Por me sa duket ne duhet t’i duam ata për këtë. Ndoshta çelësi për një marrëdhënie të lumtur është të gjesh dikë që të kënaq pavarësisht nga veçoritë e tij, në vend të një djaloshi me një nofull të fortë që ka nevojë për 25 vite rinovim me vlerë 500.000 dollarë.