Studimi i fundit, i botuar në ‘Frontiers in Psychiatry’, zbuloi se skiatorët kishin një rrezik gati 60% më të ulët për t’u diagnostikuar me çrregullime ankthi, krahasuar me jo-skiatorët.

Prej vitesh, ekspertët i kanë mëshuar faktit që aktiviteti fizik mund të ndihmojë në parandalimin e ankthit ose uljen e simptomave të tij, ndërsa ky studim hedh më shumë dritë.

Autorët e studimit analizuan 197 mijë e 685 suedezë të cilët morën pjesën në garën më të madhe në botë për ski në distanca të gjata prej 56 miljesh mes viteve 1989 dhe 2010 dhe i krahasuan të dhënat e tyre me jo-skiatorët. Më pas ata i monitoruan për një periudhë 10 vjeçare.

Sipas ekspertëve, u zbulua se skiatorët kishin një rrezik 60% më të ulët për t’u diagnostikuar me çrregullime ankthi – pavarësisht nga niveli i arsimit, mosha apo gjinia.

Studiuesit gjithashtu zbuluan se intensiteti i stërvitjes gjithashtu luan një rol. Për më tepër, ka disa dallime midis burrave dhe grave.

Koha që iu desh skiatorëve për të përfunduar garën nuk ndikoi në rrezikun e meshkujve për çrregullime ankthi, por skiatoret femra me performancë të lartë kishin pothuajse një rrezik të dyfishuar të zhvillimit të ankthit-krahasuar me gratë me performancë më të ulët.

Sidoqoftë, autorja e studimit Martina Svensson thekson: “Rreziku i përgjithshëm i ankthit midis këtyre grave me performancë të lartë ishte akoma më i ulët në krahasim me gratë që nuk janë aktive fizikisht mes popullatës së përgjithshme”.

Këto dallime mund të vijnë nga përgjigjet e ndryshme fiziologjike ndaj stërvitjes-ose faktorë të tjerë të tillë si shqetësimet për pamjen e dikujt (e cila është gjetur më së shpeshti tek gratë) dhe vetë-perceptimi i nivelit të aftësisë fizike, gjë që mund të rrisë ankthin.

Gjetjet e studimit kanë shumë kuptim duke pasur parasysh që ne tashmë e dimë se stërvitja largon mendjen nga mendimet shqetësuese, dhe çliron nivele më të larta endorfine.

Po kështu edhe natyra njihet për përfitimet e mëdha. Të kombinuara bashkë, e bën ski-në një sport për t’u marrë më shpesh në konsideratë.