“Sapo pashë nipërit e mi. Para së gjithash, ata kanë jetën. Edhe pse janë shumë të rraskapitur, ata janë në duar të mira”, u tha gazetarëve gjyshja e tyre Fidencio Valencia, një vendase nga fisi Uitoto.

“Ata janë të lumtur që shohin familjen”, tha gjyshi i tyre i cili vijoi më tej: Ata janë fëmijë të shkretëtirës dhe dinë të mbijetojnë në xhungël”.

Por si arritën të mbijetonin katër vëllezërit e motrat në xhungël?

“Në fillim ata mbijetuan duke ngrënë pak miell (i cili ishte në avion) ​​dhe më pas fara”, shpjegoi gjyshi i tyre.

Pasi u endën për 40 ditë në xhunglën Guaviare në Amazonë, Leslie (13), Soleini (9), Tien Noriel (4) dhe Christine (1) u gjetën të gjallë nga shpëtimtarët të premten pasdite.

Kërkimi filloi në maj me shpëtuesit që zbuluan sende të lëna pas nga fëmijët, duke përfshirë fruta të ngrënë gjysmë, një shishe me ujë të pijshëm, gërshërë, një rrip flokësh dhe një strehë të improvizuar. Me kalimin e kohës dhe përkundër faktit se shanset për gjetjen e fëmijëve po pakësoheshin dita-ditës, u gjetën edhe gjurmë të vogla, të cilat i shtynë grupet e kërkimit të besonin se fëmijët ishin ende gjallë në pyllin e shiut, ku jetojnë jaguarët, gjarpërinjtë dhe grabitqarët e tjerë.

‘Ka natyrë luftarake’- Njihuni me Leslie, 13-vjeçarja heroinë

Anëtarët e fisit Uitoto, të cilët u shpëtuan nga përplasja e Cessna 206 që vrau nënën e tyre dhe dy të rritur të tjerë, u gjetën 5 kilometra larg vendit të përplasjes.

Ushtria ka njoftuar se po vazhdon kërkimin për Wilson, një 6-vjeçar, i cili u zhduk ditët e fundit në bimësinë e dendur. “Parimi ynë: nuk lëmë askënd pas”.

Ishte natyra luftarake e Leslie, motrës më të madhe, që i lejoi ata të mbijetonin, beson gjyshja. “Ajo zakonisht kujdesej për vëllezërit e motrat e saj kur nëna e tyre ishte në punë. U dha të hanin miell, bukë kazava, fruta të shkurreve”.

Sipas Organizatës Kombëtare të Popujve Amerikanë të Kolumbisë (Opiac), një faktor i rëndësishëm që luajti një rol në mbijetesën e tyre është fakti që ata janë indigjenë, është kjo lidhje shumë e veçantë me natyrën që i përcakton.

“Mbijetesa e fëmijëve është një dëshmi e njohurive dhe marrëdhënieve që njerëzit indigjenë ruajnë me natyrën, një lidhje që mësohet që nga koha kur ata janë në barkun e nënës së tyre”, shkroi Opiac në një deklaratë.