Fotografia që shoqëron këtë shkrim, e deputetit të Partisë Demokratike, Asllan Dogjani, për ata që e njohin, e tregon gjithë përjetimin e tij.
Është pamja e një njeriu të fortë, të sapopërballur me djallëzinë, apo me një goditje nën brez.

Në kohë rekord Prokuroria e Posaçme – SPAK, në adresë të tij, hapi dhe mbylli një hetim për deklarim të rremë të burimit të krijimit të pasurisë, e mori të pandehur dhe e dërgoi çështjen në gjykatë.

Por për çfarë bëhet fjalë?

Për të jetuar bashkë me familjen, Asllan Dogjani porositi, në vitin 2006, një apartament brenda unazës së vogël të Tiranës, që do të paguhej me këste.

Në të njëjtën periudhë kohore ndërtuesi dhe njëkohësisht pronari i ndërtimit, Z. Ilirjan Çela, po bënte përpjekje për të ndërtuar dhe një pallat tjetër diku pas “Hotel Grand”, në afërsi të “Kafe Flora”.

Për shkak të konflikteve që kishte me pronarët e truallit në të dy ndërtimet, ndërtuesi Çela i kërkon avokatit Asllan Dogjani që ta ndihmonte me shërbime dhe konsulenca juridike dhe, në këmbim, ti falte apartamentin e porositur.

Në mirëkuptim, shkojnë te noteri, prishin kontratën e parë (Asllani kishte nisur të paguante këstet) dhe hartojnë një të dytë (6 dhjetor 2006 me numër protokolli 7030) ku shkruhet se apartamenti do të përfitohet përkundrejt shërbimeve dhe konsulencave juridike.

Ndërkohë të dy bien dakord që Asllan Dogjani të merrte edhe një hyrje të dytë te pallati i ri, afër “Hotel Grand”, por, këtë të fundit, kundrejt pagesës.

Avokati Dogjani i shërben ndërtuesit Çela deri në përfundimin e pallatit të parë, i shërben edhe për të zgjidhur mosmarrveshjet për pallatin e dytë, që përfundimisht nuk realizohet, për shkak të konflikteve gjyqësore dhe përfshirjes së ndërtuesit Çela në falsifikime.

Problemet mes dy miqve, të cilët nuk kishin pasur asnjë qejfmbetje për marrëveshjet e bëra në vitin 2006, nisin gati 20 vite më pas, kur Ilirjan Çela kërkon të ndërtojë një tjetër pallat, ngjitur me pallatin e parë, ku Dogjani vijonte të banonte.

Deputeti Asllan Dogjani rreshtohet në krah të banorëve të pallatit kur sheh se ndërtuesi Çela po zaptonte në mënyrë të paligjshme hapësirat publike si dhe një kopësht shtetëror fëmijësh, që e kthen në parking privat.
Kohët e fundit, pikërisht këtë histori tipike shqiptare, deputeti Dogjani e ka denoncuar disa herë edhe në Parlament.

Meqë u kthyen në armiq dhe në kundërpeshë të padive të shumta të banorëve të pallatit në adresë të tij, Ilirjan Çela padit në SPAK deputetin Asllan Dogjani për fshehje të të ardhurave, duke paraqitur si prova ca mandate pagese dore të firmosura nga ai vetë, apo ish-administratori, por pa kundërfirmën e Asllan Dogjanit.

Me anën e këtyre mandateve ai pretendonte se deputeti aktual ja kishte shlyer gjithë shumën e blerjes së banesës prej rreth 120 mijë euro.
Përpara hetuesve të BKH-së deputeti Dogjani ka deklaruar se nuk e ka paguar banesën dhe se mandatet e paraqitur sigurisht që janë të falsifikuar.

Por edhe pas këtyre shpjegimeve, SPAK krijon bindje se “kontrata është hartuar në mënyrë fiktive me qëllim deklarimin e rremë të burimit të krijimit të pasurisë së paluajtshme”.

Si përfundim SPAK ndërton akuzën “deklarim të rremë të burimit të krijimit të pasurisë”, duke e marrë deputetin Dogjani të pandehur dhe dërguar çështjen në gjykatë.

Po çfarë problemesh ka kjo histori?

E para, del se paditësi Ilirjan Çela shkon në SPAK dhe bën kallëzim duke përfshirë veten në një vepër penale. Sipas kësaj logjike, ai paska rënë dakord me Asllan Dogjanin që ti lëshojë deklaratë noteriale të rreme ku shkruhet se Asllani ka përfituar apartemantin për shkak të shërbimeve dhe konsulencës. E gjitha kjo shfaqet sa absurde aq edhe e pabesueshme.

E dyta, i pakonceptueshëm shfaqet edhe fakti se përse SPAK nuk beson dy dokumente të firmosura nga administratori (përpara noterit më 6 dhjetor 2006) dhe deklaratën e shkruar me dorën e vet nga ndërtuesi Çela (më 7 maj 2010), në të cilat cilësohet se banesa është përfituar nga Asllan Dogjani “për shërbime dhe konsulencë”, dhe, nga ana tjetër, beson ca mandate dore që kanë vetëm me firmën e ndërtuesit.

E treta, nuk kuptohet arsyeja se përse Dogjani duhet të fshehë të ardhurat kur ato i ka të justifikuara, të ligjshme dhe të provuara nga bankat.
Në këtë periudhë, sipas deputetit, të hollat e përfituara prej tij si avokat dhe të ardhurat nga puna e bashkëshortes si zyrtare e OSBE, sipas faturave bankare, kanë qenë të mjaftueshme për të blerë banesën dhe kjo pjesë SPAK-ut i është sqaruar.

Për më tepër, krejt rastësisht, martesa e kishte bërë Asllanin baxhanak me një amerikan – miliarder në fushën e shërbimeve mjekësore, i cili e ka ndihmuar familjen Dogjani në shuma të konsiderueshme dhe të verifikueshme në banka.

E katërta, nuk kuptohet se përse duhet që deputeti Dogjani të merret i pandehur për një marrëveshje të vitit 2006, kur punonte si avokat dhe nuk e kishte detyrim deklarimin e pasurisë.

E pesta, nuk kuptohet se përse SPAK duhet të hetojë një personazh që nuk ka administruar kurrë fonde publike.

E gjashta, nuk kuptohet nxitimi për të gjetur e shpallur “armik publik”, për shkak të një banese, një nga personazhet më pozitivë të shoqërisë dhe politikës shqiptare, i cili gjatë gjithë kohës është shfaqur në opozitë me pushtetin, edhe në kohën kur drejtohej nga demokratët edhe tani, kur drejtohet nga socialistët.

E shtata, si ta kuptojmë nxitimin me deputetin Asllan Dogjani në një kohë kur për një tjetër deputete, Olta Xhaçka, ka katër vite që hetohet për aferat e pronave të ushtrisë – një dëm i parashikuar si kolosal dhe me kosto të lartë përballë angazhimeve të Shqipërisë në NATO – dhe ende nuk ka njoftim për marrje nën hetim?

E fundit, si ta lexojmë seriozitetin e disa prokurorëve të SPAK-ut, me Asllan Dogjanin në një kohë kur sapo na ka lënë pa fjalë me dosjen “Suel Çela and Co”, sidomos me pjesën ku Kryeministri ynë del personazhi më i pafajshëm, më i devotshëm, njëkohësisht më i nëpërkëmbur dhe më i margjinalizuar nga krimi dhe mediat?