Njësoj si të presësh të të vijnë klientë në restorant, kur në fakt ti s’ke gatuar gjë. Madje s’ke ndezur ende sobën e as larë enët.

“Sot mund të duket si utopi e gjitha kjo,”- tha Rama dhe s’e kishte keq.

Nëse mendon për hallet e arsimit tonë, joshja e studentëve të huaj është e fundit gjë që të shkon ndërmend. Madje as të entuziasmon si gjë, kur e di që ke shumë punë “për t’u normalizuar”, para se të kapësh yjet.

Si të flasësh për studentë të huaj, kur këta vendas mezor përballojnë tarifat, qiratë e shtëpive dhe tekstet shkollore.

Por së pari, si mund të flitet për studentë, për aq kohë sa nuk është rënë ende në ujdi me pedagogët.

S’mund të krijosh strategji e plane për të rimëkëmbur arsimin, kur të ka rënë poshtë mekanizmi. Sa kuptim ka të flitet për cilësi arsimi, kur mungon njëra këmbë e urës. Kur pedagogët refuzojnë auditorët!

E meqë deliri i hapave të mëdha të lë pa gjë, më mirë nisim dhe e bëjmë çapin të vogël. Vëmë ca rezistenca në klasa, ndalim ryshfetin e u ngremë të shkretat rroga pedagogëve. Kur të bëjmë këto, pak e nga pak, kushedi, na pikas ndonjë i huaj!

Nga Denisa Skodi