Megjithatë, ende ka sfida për të siguruar rritje të qëndrueshme dhe të drejtë për të gjithë punonjësit.

Llogaritni sa të ulëta janë mbajtur pagat e punonjësve nga sipërmarrësit shqiptarë në shërbime dhe prodhim ndër vite, që tani duhet të bëjnë rritje të detyruar pagash, të cilat jo vetëm vonohen, por tregojnë një qasje mizore ndaj kapitalit njerëzor!

Kulmi i mjerimit në trajtimin e kapitalit njerëzor është momenti kur shefi shqiptar, thuajse gjithmonë rastësisht në biznes, i thotë punonjësit që po ikën nga puna: Do të rris rrogën!

Ose më kriminalja:
Sa e do rrogën që të mos ikësh?

Në këtë moment duhet të zhdukesh menjëherë, sepse që në çastin që ulesh dhe të gënjehesh nga një mashtrues i tillë, dije se pas një muaji do të hedhë në rrugë!!!

Pasi e kemi degdisur në këtë derexhe krahun e punës dhe ikja është shpëtim për fuqinë punëtore, e cila skllavërohet modernisht, tashmë mund të thuhet se cdo politikë implementuese në frenimin e largimit të kapitalit njerëzor është i vonuar dhe jo efikase, duke ditur që zbrazja e vendit ka ndodhur dhe rikthimi është proces që lidhet me shumë situata, kryesisht me përmirësimin dhe rregullimin e tregut të punës përmes një standardi legjislativ të shëndetshëm që mbron kapitalin njerëzor dhe jo shfrytëzuesit e tij. /Anxhela Kola