Kryeministri u tha gazetarëve që udhëtonin me të në Uashington DC përpara se të fluturonte për në Romë se do të shihte sesi do të funksiononte marrëveshja e Italisë me Shqipërinë në drejtim të përpunimit të kërkesave për azil.

Brenda disa ditësh pas marrjes së pushtetit në korrik, Starmer anuloi marrëveshjen e diskutueshme të Mbretërisë së Bashkuar me Ruandën, e cila ishte krijuar nga qeveria e mëparshme konservatore me një kosto prej 700 milion paund për tatimpaguesit. Por ai tani duket i hapur ndaj skemave të ngjashme në një vend evropian.

I pyetur konkretisht për skemën e Italisë në Shqipëri, Starmer u përgjigj: “Le të shohim. Është herët. Unë jam i interesuar se si funksionon kjo, mendoj se të gjithë të tjerët janë. Është shumë herët.”

Plani italian është kritikuar nga shumë njerëz dhe përfshin hapjen e kampeve për azilkërkuesit që do të mbajnë deri në 3,000 njerëz. Qeveria e zonjës Meloni ka reduktuar në mënyrë dramatike numrin e njerëzve që vijnë nëpër Mesdhe në Itali nga Afrika e Veriut.

Marrëveshja është dënuar nga Human Rights ëatch, drejtoresha e asociuar e së cilës për Evropën, Judith Sunderland, shkroi: “Eksperimenti i fundit i Italisë për të larguar përgjegjësitë e saj në det të hapur është i garantuar vetëm se shkel të drejtat e njerëzve. Pas marrëveshjes së saj abuzive me Libinë, Italia tani dëshiron të marrë njerëz që kanë arritur në mënyrë efektive në vendin jashtë BE-së, duke shkelur parimet themelore të shpëtimit në det dhe duke minuar të drejtat e azilit dhe lirinë nga ndalimi arbitrar. Gjithashtu nuk ka gjasa t’i pengojë njerëzit të bëjnë kalime të rrezikshme me varka.”

Amnesty ka ngritur shqetësime për të drejtat e njeriut në Shqipëri, duke përmendur vrasjen e gazetarëve në vend, shqetësimet për të drejtën për një gjykim të drejtë, vrasjet në burgje, një “mjedis armiqësor” për komunitetin LGBT+ dhe dhunën ndaj grave dhe vajzave.