Mijëra zyrtarë dhe ushtarakë që ndihmuan forcat e NATO -s u dëbuan nga Kabuli pas marrjes së Afganistanit nga talebanët në fund të gushtit. Atyre u është dashur të izolohen për 10 ditë në një hotel pas mbërritjes sepse Afganistani është në “listën e kuqe” të udhëtimit.

Por disa thanë se nuk kishin marrë asnjë lajm në lidhje me “akomodimin e tejkaluar” që u ishte premtuar si pjesë e skemës së zhvendosjes së qeverisë dhe ishin të bllokuar me pothuajse çdo aftësi për të marrë ajër të pastër, asnjë lajm se kur do të ishin në gjendje të largoheshin – gjatë gjithë kohës që shëndeti i tyre mendor ishte përkeqësuar.

Hasib Nooralam, një ish drejtor në zyrën e prokurorit të përgjithshëm në Afganistan, ka ngecur në hotelin Park Plaza pranë Waterloo në Londër për 20 ditë. “Ne jemi të burgosur brenda këtu, por edhe të burgosurit lejohen të dalin jashtë për një ose dy orë në ditë,” tha ai. “Në 24 orë, na lejohet të dalim vetëm për 15 minuta. Ka shumë fëmijë brenda këtij hoteli gjithashtu. Njerëzit janë të lodhur dhe qajnë “.

Ai tha se asnjë informacion nga Zyra e Brendshme nuk ishte dhënë, dhe kur pyeti hotelin nëse ai lejohej të bënte pazar ose shëtitje, atij iu tha se nuk ishte e lejuar. “Askush nuk e di se çfarë po ndodh. Ndoshta ata do të na mbajnë këtu për një muaj, ndoshta dy muaj, kush e di? ”

Një evakuuar i dytë nga Afganistani i mbërthyer në hotel për 20 ditë, i cili kërkoi të mbetej anonim, tha se shumë ishin në pikën e thyerjes. “Unë nuk mund ta shpjegoj,” thanë ata. “Ankthi është se askush nuk mund të pyesë se çfarë po ndodh më pas. I kërkova një numër telefoni që dikush të kontaktonte në Home Office, por ata nuk ma dhanë. Sistemi është i prishur.

“Ne as nuk mund t’i hapim dritaret për ajër të pastër … Ka fëmijë, shumë njerëz që nuk mund të flasin anglisht, ata nuk mund të bëjnë asnjë ankesë. Askush nuk mund ta dëgjojë zërin e tyre. ”

Një tjetër që kishte kaluar 17 ditë në një hotel me gruan e tij shtatzënë dhe fëmijët pranë Heathroë tha se ata njihnin të tjerë që shërbenin si oficerë policie në Afganistan, të cilët kishin qenë atje më gjatë. “Situata jonë mendore nuk është aspak e mirë,” tha ai.

Një përkthyes afgan që punoi për ushtrinë britanike për disa vjet tha se hoteli Swindon ku ai, gruaja e tij dhe dy fëmijët e vegjël mbaheshin ishte si të ishte në burg.

Pavarësisht përfundimit të karantinës katër ditë më parë, ai tha se duhej të rezervonin me tavolinën e hotelit sa herë që donin të dilnin për shëtitje, duke pritur orë të tëra për një ekip sigurie që t’i shoqëronte në parkun e makinave dhe më pas u jepeshin vetëm 20 minuta – para se të drejtoheshin kthehen në dhomën e tyre dhe nuk lejohen të dalin përsëri deri të nesërmen.

“Askush nuk mund të na tregojë se sa gjatë do të qëndrojmë këtu ose çfarë do të ndodhë më pas,” tha ai. “Nuk ka asnjë numër telefoni në të cilin mund të telefonojmë për t’i kërkuar autoriteteve dhe kur i dërgoni mesazh adresës së emailit për Arap [politikat e zhvendosjeve dhe ndihmës afgane] ata nuk do të përgjigjen për javë të tëra.”

Dr Andrew Kidd OBE, i cili menaxhoi programin e Ndihmës në Mbretërinë e Bashkuar në Afganistan për tre vjet dhe është një nga 60 ish -nëpunësit civilë që punuan në vend duke lobuar në qeverinë për të bërë më shumë për të ndihmuar refugjatët, tha: “Nuk mund të jetë e drejtë që disa kolegë tanë afganë që i shërbyen Mbretërisë së Bashkuar me profesionalizëm dhe përkushtim mbeten të mbajtur me familjet e tyre në hotele karantine ditë pas përfundimit të karantinës. /The Guardian