Nga e premtja, aleatët po informonin se pragu i 100 nominimeve do të arrihej “lehtë” dhe ata shpenzuan orë të tëra duke u dërguar mesazhe gazetarëve se të gjithë mbështetësit e Johnson ishin “verifikuar” dhe gati për t’u dorëzuar.

Mbështetësit e tij të deputetëve dukje se ishin nga të gjitha anët, duke thënë se Johnson ishte “e qartë” se do të qëndronte në këmbë, pra do të fitonte.

Megjithatë, pati një heshtje ogurzi nga disa në rrethin e tij më të ngushtë.

Por  në të vërtetë Johnson kishte fituar publikisht vetëm tetë mbështetës të rinj që nga e premtja.

Ai po u telefononte kolegëve duke iu lutur që ta mbështesnin, duke pretenduar se Sunak do të përfshihej gjithashtu nga hetimi i komitetit të privilegjeve në Partygate.

Informatat se Johnson po kërkonte një pakt uniteti fillimisht me Sunak dhe më pas me Mordaunt, dukej se tregonin mungesë besimi se ai mund t’ia dilte i vetëm.

Ai iu drejtua një takimi me Zoom,  deputetëve të tij të dielën në mëngjes, me entuziazëm, por ende nuk kishte nisur zyrtarisht një fushatë.

Ndërkohë që ai po fitonte kryesisht mbështetje nga anëtarët më të djathtë dhe më të skajshëm të partisë, kjo po ndodhte në një shkallë shumë më të vogël.

Aleatët e tij tani besojnë se Johnson do të presë rezultatin e hetimit të komitetit të privilegjeve përpara se të marrë një vendim për të ardhmen e tij në parlament dhe mundësinë e një rikthimi tjetër.

Ndërkohë, stili i jetës së tij, pjesërisht i financuar nga donatorë konservatorë si Bamfords, duket se do të vazhdojë, me më shumë foto nga plazhi dhe paraqitje në qarkun ndërkombëtar.

Duket e pamundur që ai të jetë një problem i madh në krahun e Sunak në parlament, të paktën për momentin.