Tekstet moderne të anatomisë e përshkruajnë muskulin maseter si me dy shtresa, një të thellë dhe një sipërfaqësore. “Megjithatë, disa tekste historike përmendin ekzistencën e mundshme të një shtrese të tretë gjithashtu, por ato janë jashtëzakonisht të paqëndrueshme për sa i përket pozicionit të saj,” shkruajnë autorët e studimit në një raport të ri, të botuar më 2 dhjetor. Kështu që ekipi vendosi të kontrollonte nëse muskuli i spikatur i nofullës mund të kishte një shtresë të fshehur, super të thellë, siç sugjerojnë tekstet historike.

“Ky seksion i thellë i muskulit maseter dallohet qartë nga dy shtresat e tjera për sa i përket kursit dhe funksionit të tij,” tha në një deklaratë autorja e parë Szilvia Mezey, një pedagoge e lartë në Departamentin e Biomjekësisë në Universitetin e Bazelit në Zvicër. Bazuar në rregullimin e fibrave muskulore, shtresa e muskujve ka të ngjarë të ndihmojë në stabilizimin e nofullës së poshtme duke “ngritur dhe tërhequr” procesin koronoid, shkroi ekipi në raportin e tyre. Dhe në fakt, shtresa e muskujve të sapogjetur është e vetmja pjesë e maseter që mund ta tërheqë kockën e nofullës prapa, tha Mezey.

“Edhe pse përgjithësisht supozohet se kërkimet anatomike në 100 vitet e fundit nuk kanë lënë gur pa lëvizur, gjetja jonë është paksa si zoologët që zbulojnë një specie të re vertebrore,” tha autori i studimit Dr. Jens Christoph Turp, një profesor dhe klinik në Qendrën Universitare për Dental Medicine Basel.

Në punimin e tyre, ekipi propozoi që shtresa e muskujve të sapogjetur të emërohej “Musculus masseter pars coronidea”. Zbulimi mund të jetë i rëndësishëm në një kontekst klinik, sepse njohja e shtresës së muskujve mund t’i ndihmojë mjekët që të kryejnë më mirë operacione në atë rajon të nofullës, vunë në dukje ata.