Të dhënat iu dorëzuan në mënyrë anonime të përditshmes gjermane Süddeutsche Zeitung rreth një vit më parë. Këto llogari u përkisnin 37.000 individëve dhe kompanive. Asetet arrinin në 100 miliardë euro. Nga kjo shumë, 8 miliardë euro janë të lidhura me klientë të tllë si diktatorë, politikanë të korruptuar, pasuri të mëdha me origjinë të paligjshme ose të dyshimta, individë dhe kompani që i nënshtrohen sanksioneve ndërkombëtare dhe rrjeteve kriminale ose mafioze.

Ky institucion financiar ka mbledhur fondet e tyre të lidhura me krimin dhe korrupsionin për disa dekada, dhe kjo është kryer “në mospërfillje të rregullave të vigjilencës të vendosura ndaj bankave të mëdha ndërkombëtare”

Nga ana e saj, Credit Suisse i mohon me vendosmëri këto pretendime “në lidhje me praktikat e supozuara të biznesit të bankës”.

“Përafërsisht 90% e llogarive të rishikuara janë mbyllur sot ose ishin në proces mbylljeje përpara interesimit të gazetarëve nga të cilat mbi 60% ishin mbyllur para vitit 2015”, vijoi banka.

Banka thotë se po heton burimin e rrjedhjes së të dhënave që çoi në këtë skandal me përmasa botërore.

Jo vetëm raste historike

Një trashëgimi nga e kaluara? Kjo është mbrojtja e bankës para gjykatës penale federale në Bellinzona, në kantonin Ticino, ku po gjykohet për pastrimin e parave të një rrjeti bullgar të trafikut të drogës midis viteve 2004 dhe 2007. OCCRP vë në dyshim qëndrimin e Credit Suisse ndaj nismës për transparencën financiare të udhëhequr nga G20 dhe OECD. Konsorciumi beson se praktikat e theksuara po ndodhin ende brenda bankës dhe përfshijnë drejtpërdrejt menaxhmentin e lartë të Credit Suisse. Gjithashtu, thuhet se banka u ofron “klientëve të pasur që kërkojnë diskrecion” një sërë produktesh duke bërë të mundur fshehjen e origjinës së fondeve. Kjo synon kryesisht klientët nga vendet në zhvillim në Afrikë, Lindjen e Mesme, Azi dhe Amerikën e Jugut. Klientët nga Evropa Perëndimore përbëjnë vetëm 1% të aktorëve potencialë. Ndër klientët e përmendur janë presidenti kazak, Kassym-Jomart Tokayev, Armen Sarkissian, president i Armenisë deri në janarin e kaluar, Mbreti Abdullah II i Jordanisë, një mori zyrtarësh nga Tunizia, Egjipti, Libia, Siria dhe Jemeni “të cilët kanë zhvatur shuma të mëdha parash nga vendet e tyre në kohën e Pranverës Arabe”, si dhe Robert Mugabe dhe një ekzekutiv i grupit Siemens që korruptoi zyrtarët nigerianë.

Në muajt e fundit, Credit Suisse është përfshirë në disa raste të profilit të lartë: kolapsi i kompanisë Greensill, ajo e fondit amerikan Archegos, një skandal korrupsioni në Mozambik që i dha një gjobë prej 475 milionë dollarësh nga autoritetet amerikane dhe britanike në nëntor. banka u gjobit gjithashtu me 2.6 miliardë dollarë në SHBA në vitin 2014 në një rast të evazionit fiskal masiv. Një nga arsyet që shpesh përdoret nga banka për përfshirjen e saj në kaq shumë skandale është “mungesa e kulturës së riskut”.

I emëruar në fund të prillit 2021 për të korrigjuar këtë problem, Antonio Horta-Osório nisi një riorganizim të aktiviteteve të bankës për të “vendosur menaxhimin e rrezikut në zemër të kulturës së bankës”. Por ai u shkarkua në dhjetor për shkelje të rregullave të karantinës.