Sunak u ngjit në postin e kryeministrit në vitin 2022, vit kur u rrëzuan Boris Johnson dhe Liz Truss por as ai nuk i shpëtoi hijes së tyre.

Sunak ishte konservatori i mirë që do të sillte të drejtën pas asaj që la Truss, dhe gjithashtu i pashëm. Në moshën 42-vjeçare ai ishte kryeministri më i ri në dy shekuj…

Është e vështirë të lexosh një njeri për të cilin nuk ka thashetheme. Ai lindi në Southampton, një qytet provincial në bregun jugor të Anglisë, nga emigrantë indianë, një mjek dhe një farmaciste.

Si fëmijë ai donte të bëhej një kalorës Jedi: të jetonte në një univers paralel. Në vend të kësaj, ai shkoi në Kolegjin Ëinchester, një shkollë publike e praruar dhe në Universitetin e Oksfordit, ku ishte president i Shoqërisë së Investimeve.

Ekziston një video e tij nga ato vite, e xhiruar për një dokumentar për klasën. “Unë kam miq që janë aristokratë, kam miq që janë të klasës së lartë, kam miq që janë, e dini, të klasës punëtore,” thotë ai. Pastaj shton, sikur i frikësohet talljes: “Epo, jo klasë punëtore!” Në çdo shkollë që ndoqi ai ishte djali kryesor…

Sunak punoi për Goldman Sachs përpara se të merrte një MBA në Stanford, ku takoi Akshata Murty, vajzën e një miliarderi teknologjik indian, tani gruaja e tij. Me pak kontakte, rruga e tij drejt politikës ishte miku i tij i fëmijërisë James Forsyth, atëherë redaktori politik i Spectator.

Ai u bë deputet për Richmond në Yorkshire rurale, një vend i mbajtur më parë nga ish-udhëheqësi konservator Ëilliam Hague.

Politika e tij është ekonomia thatcherite, premtimi i paqartë dhe patriotizmi pro-Brexit, i cili është i pakuptimtë nëse nuk keni vizion më të gjerë. Përtej kësaj, ai nuk ka përgjigje për hallet e Britanisë. Nëse ai trashëgoi një rrënojë – që do të jetë narrativa e tij paszgjedhore – ai nuk ka bërë asgjë për ta rindërtuar atë. Shkëlqimi i Sunak ishte vetëm se ai nuk ishte dikush tjetër: Johnson ose Truss.

Ai ka pamjen e duhur – kostume të bukura! — por dhurata të papërfillshme politike. Ai nuk denoncoi Johnson dhe Truss dhe e ktheu David Cameron në stolin e parë si sekretar i jashtëm, duke penguar të vetmen strategji që mund të kishte funksionuar në këto zgjedhje: ndryshimin.

Duke refuzuar të luftojë të djathtën radikale, Sunak e inkurajoi atë. Ai nuk e kupton se si funksionojnë shërbimet publike, ai nuk mund të delegojë përgjegjësi

Gruaja e tij pretendoi statusin tatimor jo-vendbanim, gjë që e lejoi atë të shmangte pagesën e taksave në Mbretërinë e Bashkuar, edhe pse ai rriti taksat për të tjerët. Politika e tij për të dëbuar emigrantët e paligjshëm në Ruandë është edhe mizore dhe joefektive, dhe kjo është një masë e drejtë e një lidershipi që i ka tjetërsuar të gjithë.

Fushata zgjedhore ishte një katastrofe. Fshehtësia e kohës dhe dhimbja që u solli deputetëve, stafit dhe anëtarëve, të cilët nuk ishin gati, sugjeron se ai nuk dëshiron të mbajë përsëri poste të larta. Ka vende më të mira për t’u dashuruar.

Kur ai qëndroi jashtë Doëning Street në shi, i mbytur nga himni i Laburistëve ai tha “Gjërat mund të bëhen vetëm më mirë”. Dhe atij i mjaftoi. A dëshiron ai edhe të fitojë? Ose kjo ose arroganca e tij tejkalon edhe paraardhësit e tij, dhe kjo, të paktën, është përparim konservator…

Largimi herët nga përkujtimet e Ditës së zbarkimit të forcave aleate në Normandi për të bërë një intervistë televizive ishte, në mënyrë të pandërgjegjshme, një akt vetëdëmtimi

Mirësjellja e Sunakut nuk funksionon në grupe të mëdha: ndihet e vockël dhe e pasinqertë, një njeri me pushime ndaj një realiteti që nuk mund ta kuptojë. Ai zemërohet shpejt kur nuk lavdërohet. Ai është vlerësuar gjithmonë dhe kjo duket…

Britanikët nuk duan të mësojnë matematikë deri në moshën 18 vjeç ose të luajnë shah në parqe, ose të bëjnë shërbim ushtarak, siç u tha Sunak që duhet.

Ai është i magjepsur nga AI: a i pëlqejnë njerëzit?…

Cili është vetvetja e tij autentike, nëse ekziston një gjë e tillë? Kur tha se i pëlqente romanet e Jilly Cooper, të cilat kanë të bëjnë me aristokratët anglezë që kalërojnë kuaj dhe bëjnë seks në Cotsëolds

Ai ëndërron të luajë polo dhe të jetë i sigurt në botë, por sistemi i klasave britanike është mizor dhe nuk ia jep këtë të drejtë pothuajse askujt…

Për pjesën tjetër, dyshoj se do ta dimë ndonjëherë. Supozimi im më i mirë është se ai është një njeri i shtyrë, i shqetësuar, i pasur, pa imagjinatë përtej aspiratës së ngushtë të formuar tek ai në Ëinchester, të cilën ai do të bënte më mirë ta përçmonte. Ai ishte, për herë të parë në jetën e tij, i pamjaftueshëm për këtë detyrë dhe pyes veten se sa do ta pikëllojë kjo dhe nëse do ta kuptojë ndonjëherë. Marre me shkurtime nga .politico.