Sulmet me raketa ruse që hapën luftën ishin relativisht të lehta, jo sulmi i pamëshirshëm që shumëkush kishte parashikuar. Kishte raporte edhe për raketa që dështuan. Njëra u pa e pashpërthyer në një trotuar në Kharkiv, qyteti i dytë më i madh i Ukrainës. Rusia nuk e zhduku dot forcën ajrore të Ukrainës që në tokë; avionët u panë në lartësi gjatë gjithë ditës së parë të luftimeve. Ushtarët ukrainas i përdorën mirë armët e tyre antitank të furnizuara nga Perëndimi, duke nxjerrë jashtë përdorimit shumë automjete të blinduara.

Rusia bëri përparime të rëndësishme. Forcat e saj bënë goditje të thella në jug, me luftime të ashpra rreth Khersonit, një qytet strategjik në lumin Dnieper. Ata gjithashtu rrethuan Kharkivin, në lindje, dhe morën Konotop, rreth 200 km në lindje të Kievit. Forcat e reja dukej se u materializuan më 25 shkurt. Disa pamje tregojnë forcat ruse në lëvizje në Stolin, në Bjellorusinë jugore, që do të tregonte një përparim në Ukrainën perëndimore, qindra kilometra në perëndim të Kievit. Pati gjithashtu raporte të pakonfirmuara për luftime në Odessa, një port jugor.

Megjithatë, lufta ishte më i ngadaltë se sa mund të kishte shpresuar Kremlini. “Mendimi i Moskës për këtë luftë duket se është ngjyrosur nga optimizmi,” thotë Michael Kofman i CNA, një grup kërkimor. “Dukej sikur forcat ruse prisnin një kolaps ushtarak ukrainas më të shpejtë dhe fitore më të lehta.” Inteligjenca britanike e mbrojtjes tha se nuk kishte gjasa që Rusia të kishte arritur “objektivat e saj të planifikuara ushtarake të ditës 1”, duke vënë në dukje se “forcat ukrainase kanë paraqitur rezistencë të ashpër në të gjitha akset e avancimit të Rusisë”. Britania vlerësoi gjithashtu se kishte pasur 450 viktima ruse; Forcat e armatosura të Ukrainës pretenduan mijëra, megjithëse kjo duket e pamundur. Një përpjekje ruse për të rrëmbyer një aeroport afër Kievit me një sulm me helikopter nuk pati sukses, me Ukrainën që rimori shpejt objektin. Mendohet se aeroporti ka ndërruar duart disa herë. Një burim thotë se tani është kthyer në duart e Rusisë, megjithëse Ukraina e ka shkatërruar vetë pistën.

Harta e perparimit te forcave ruse

Është e qartë se Kievi është çmimi. Rusia iu afrua kryeqytetit nga Bjellorusia përgjatë disa akseve, si në lindje ashtu edhe në perëndim të kryeqytetit. Jo të gjitha planet ishin të suksesshme. Një sulm në Chernihiv, në lindje të Dnieper dhe 130 km në veri-lindje të Kievit, mendohet të ketë dështuar. Britania thotë se “pjesa më e madhe” e forcave ruse që drejtoheshin për në Kiev mbetën më shumë se 50 km nga qendra e qytetit.

Disa forca arritën atje. Në mes të mëngjesit, forcat e armatosura të Ukrainës paralajmëruan se armiku kishte arritur në Obolon, një lagje veri-perëndimore e Kievit, duke udhëzuar banorët të njoftojnë për lëvizjet e trupave dhe të “neutralizonin pushtuesin” me kokteje molotov. Televizioni ukrainas transmetoi udhëzime për prodhimin e tyre. Urat rreth qytetit u hodhën në erë për të ngadalësuar përparimin e rusëve.

Disa analistë janë pesimistë për perspektivat e qytetit. “Situata duket e tmerrshme për momentin,” shkroi Konrad Muzyka nga Rochan Consulting. Nëse kryeqyteti do të binte, vëren ai, “pritshmëria është që të gjitha njësitë luftarake ukrainase të dorëzohen dhe se operacionet ushtarake do të pushojnë. Ky konflikt mund të jetë më i shkurtër nga sa pritej nga kushdo.” Të tjerët janë më pak të sigurt.

Një javë para se të niste lufta, Instituti Mbretëror i Shërbimeve të Bashkuara, një institut kërkimor, publikoi një raport që përshkruan depërtimin e konsiderueshëm të Kievit nga inteligjenca ruse dhe personeli i forcave speciale gjatë muajve të fundit. Nick Reynolds, një nga bashkautorët e atij raporti, thotë se po vëzhgon nga afër për të parë nëse këto janë aktivizuar apo neutralizuar nga shërbimet e sigurisë të Ukrainës, të cilët i kanë monitoruar. Megjithëse kolonistët e pestë rusë të armatosur lehtë nuk mund të kapnin dhe mbanin vendet strategjike për një kohë të gjatë, “kërcënimi i dyfishtë” i tankeve që afrohen nga jashtë – pasi të arrijnë atje – dhe përmbysja brenda mund të minojë qeverinë.

Ben Barry, një ish-oficer i Ushtrisë Britanike tani në Institutin Ndërkombëtar për Studime Strategjike, paralajmëron kundër nxjerrjes së tepërt të mësimeve nga dy ditët e para të luftimeve. Megjithëse rusët mund të mos i kenë arritur objektivat e tyre fillestare shpejt, “as britanikët dhe amerikanët nuk i arritën ato në Ditën D (Lufta e Dytë Botërore)”. Ajo që ishte e rëndësishme atëherë, dhe tani, thotë ai, është se sulmuesit krijuan një masë kritike forcash që nuk mund të dëboheshin.

Në të vërtetë, doktrina ushtarake ruse (si sovjetike) bën thirrje për “skalione” të shumta forcash, me forca të rënda të mbajtura në rezervë. Rusia ka angazhuar vetëm rreth 60 grupe taktike batalionesh nga 110 që kishte grumbulluar në kufirin e Ukrainës, sipas një zyrtari perëndimor. Ka pasur pak përdorim të luftës kibernetike, elektronike ose dronëve. Disa zyrtarë sugjerojnë se këto nuk janë përdorur për shkak të mangësive ruse; të tjerët dyshojnë se ata thjesht po mbahen në rezervë.

Pavarësisht dështimit të saj për të ulur në tokë forcën ajrore ukrainase dhe për të neutralizuar shpejt raketat tokë-ajër, Rusia ka të ngjarë të fitojë epërsi ajrore. Kjo do ta bëjë të vështirë për ushtrinë e Ukrainës përqendrimin e forcave dhe zhvendosjen e rezervave në pika të dobëta, sepse grumbullimet mund të goditen nga ajri. Z. Barry bën një krahasim me “vrapimin me bubullima” të Amerikës drejt Bagdadit në vitin 2003. Forcat e blinduara relativisht modeste amerikane mund të lëviznin sipas dëshirës nëpër qytet, sepse mbrojtësit irakianë nuk mund të përqendronin forcën e mjaftueshme për t’i ndalur.

Kjo nuk do të thotë se do të jetë e lehtë për Rusinë. Forcat e armatosura të Ukrainës po përqendrohen në qytete, duke u dhënë atyre një pozicion më të fortë mbrojtës, thotë zyrtari perëndimor. Edhe me komandën ajrore, lufta urbane do të ishte e vështirë dhe e kushtueshme si për rusët ashtu edhe për ukrainasit. Ndonëse Rusia nuk e kundërshton përdorimin pa kriter të forcës aty ku kërkohet—shih Grozny, në Çeçeni dhe fushatën e saj bombarduese në Siri—mund të ketë arsye për të qenë e kujdesshme. Një video e fundit e mediave sociale nga udhëheqësi i Çeçenisë Ramzan Kadyrov, ku ai i kërkonte Zelensky t’i kërkonte falje Putinit, sugjeroi se ai ishte më se i gatshëm të ofronte mbështetje. “Rusia ka të ngjarë të mendonte se një numër i madh i viktimave ukrainase do ta bënte më të vështirë arritjen e një zgjidhjeje politike afatgjatë,” vëren Rob Lee nga King’s College në Londër.

Më 25 shkurt Vladimir Putin, presidenti i Rusisë, u kërkoi forcave të armatosura të Ukrainës të rrëzonin qeverinë dhe të negocionin me Kremlinin. “Duket se do të jetë më e lehtë për ne të pajtohemi me ju sesa me këtë bandë të varur nga droga dhe neo-nazistë,” tha ai. Kishte pak shenja se gjeneralët ukrainas ishin tunduar. “Pyetja,” thotë zoti Lee, “është se çfarë do të ishte e gatshme të bënte Rusia nëse ukrainasit vazhdojnë të rezistojnë dhe të fillojnë një kryengritje në qytete?” /The Economist – Përgatiti në shqip Zoom.al