Publikimi i shpenzimeve marramendëse të bashkëshortes së tij e ka vrarë politikisht Erion Veliajn, madje edhe më shumë se sa prangat. Mediat që kanë qenë kritike me të, duke mbrojtur prej kohësh tezën e një zyrtari thellësisht të korruptuar -, ku padyshim bëjmë pjesë edhe ne të Lapsit-, po publikojnë ditë pas dite, faturat haluçinante të fustaneve, këpucëve, bizhuve dhe tangave, të Ajola Xoxës. Nuk ka asnjë dyshim se këto “scoop-e” rrjedhin nga dosjet e SPAK, që në teori duhet të kujdeset për sekretimin e tyre. Kjo tendencë, që ka si qëllim azgjesimin moral të personit nën hetim, u vu re që me publikimin e komunikatës së parë të prokurorisë së posaçme, e hartuar enkas për të bërë lajm, duke evidentuar shifrën prej 860 mijë eurosh, të blerjeve të bashkëshortes së kryebashkiakut.

Po të thellohesh edhe më tej në dosjen 360 fletëshe e kupton më mirë absurdin e realitetit paralel ku kanë jetuar ata që drejtojnë rilindjen. Njësoj si darkat te Nusreti, shishet e verës 33 mijë euroshe në zyrën e Ramës edhe shpenzimet e veshjeve të Ajolës, dëshmojnë për një jetë të shfrenuar luksi.

Pasqyrimi i kësaj shllafarie është edhe një nga shtyllat kryesore të vendimit të gjykatës (lexo faqet 110-124) i cili shenjestron Erion Veliajn si një zyrtar, që përfitimet e vendimeve që merrte si kryebashkiak, i kalonte tek studioja ligjore apo OJF-të e të shoqes.

Por, pasi je shashtisur nga vila në Qerret, nga faturat e publikuara të taks free-ve, nga të mbathurat mbi 300 euro pala dhe kërkon shkeljet konkrete që ka bërë Erion Veliaj, mbetesh pak i zhgënjyer.

Në dosjen voluminoze zor se gjen prova për ndonjë tender të dhënë në mënyrë të jashtë ligjshme, zor se gjen ndonjë leje ndërtimi të firmosur në tejkalim të normave. Po, ka shumë dyshime, për lidhje me biznesmenë, që me siguri kanë qenë klientë dhe pagatorë të Erionit, por jo fakte.

Po të bësh krahasime me dosje të ngjashme, ajo e Veliajt duket edhe më e dobët se ato të Berishës apo Metës. Tek ajo e ish kryeministrit, për klubin Partizani, përpos akuzave për ndryshim të ligjeve, flitet dhe për akte konkrete, se si Berisha është përpjekur për të liruar sa më shpejt pronën që do të merrte dhëndërri i tij. Tek ajo për Metën aludohet për tratativat që ka bërë ish bashkëshortja, për të kaluar një ligji, për suksesin e të cilit mendohej se do të përfitonte një vilë. Në këto dy dosje, ku prokurorët që nuk i kanë argumentuar dot në mënyrë bindëse masat e marra ndaj ‘të paprekshmëve”, ka pasur së paku tentativa të SPAK-ut për të ndërlidhur përfitimin e nxjerrë me veprimet konkrete që ka bërë politikani i lartë. Tek Veliaj qoftë edhe kjo mungon. Kryebashkiaku i portretizuar nga prokurorët ngjan si një ëngjëll, në raport me grabitësin frenetik që ekziston në mendjet e kritikëve dhe kundërshtarëve të tij.

Kur kemi mbërritur deri në këtë pikë të argumentimit duket sikur ka një kontradiktë të pakapërcyeshme, një paradoks që i tejkalon kufijtë e të logjikshmes. Si është e mundur, ka të drejtë të pyesë ai që po lexon, që nga njëra anë, në paragrafët e parë, pretendohet një vullnet i SPAK për ta shkatërruar Veliajn, që arrin deri në publikimin e çmimit të brekëve të bashkëshortes, ndërsa nga ana tjetër, flitet për një dosje pa prova të qëndrueshme, që në fakt është amnistim “de facto” i tij ?

Por, ajo që në mënyrë sipërfaqësore duket si një kontradiktë, në realitet e ka një spjegim.

Ai rrejdh nga mënyra se si ka vepruar SPAK-u. Ai ka dashur ta shohë Veliajn si një xhepist ordiner dhe jo si ingranazh të mekanizmit kriminal të një pushteti më të madh. Ai e ka denigruar për fatura fustanesh dhe bizhush për të mos e lidhur me inceneratorin. Ai e ka telendisur për vilën në bregdet, ku rriste djalin, për të mos e përshkruar si kapon e 5D, që vidhte para për të rrëmbyer zgjedhjet dhe siguruar fitoren e partisë.

Këtu nuk ka asnjë surprizë. Ndonëse arrestimi i Veliajt është më bombastiku dhe më zhurmëmadhi i ndodhur ndonjëherë, i pari i një zyrtari të lartë në detyrë, ai ngjan si dy pika uji me ato të Kokës, Bllakos, Ahmetajt etj. Asnjëri prej tyre nuk është hetuar si pjesë e një grupi të strukturuar kriminal, por Teri për lekët që ka çuar në kompanitë e të birit, Alqi për pagat e pajustifikueshme të të atit, ndërsa Beni për pllakat e Ejolës. Linja udhëheqëse e SPAK është e qartë: në këtë vend ka hajdutë të rëndomtë, por jo një bandë të organizuar që vjedh shtetin për të mos lëshuar pushtetin.

Prandaj, Prokuroria e Posaçme nuk heton deri në fund inceneratorët, prandaj ajo ka tabu të prekë tre shtyllat që mbajnë në këmbë regjimin e Edi Ramës: financimin okult të mediave; paratë e zeza të krimit, të shndërruara në rokaqiej që shërbejnë si serum për ekonominë dhe mbi të gjitha, vjedhjen e zgjedhjeve.

Me këtë objektiv është nisur edhe projekti i shkatërrimit politik të Erion Veliajt. SPAK ka zgjedhur ta trajtojë atë si xhepist ordiner, me mendësinë e atij që do ti’a hajë mishin, por ti’a ruajë kockën regjimit. Për këtë arsye, mes dhjetra Nesti Angonëve imagjinarë, nuk u mor për bazë, as ai që mund të denonconte inceneratorin e Tiranës, as ai që mund të padiste vjedhjen e zgjedhjeve, as ai që mund të tregonte për milionat e blerjes së televizioneve, as ai që mund të dëshmonte për paratë që rekrutuan aktorët, duke fikur protestën e Teatrit Kombëtar. Qëllimi qe i qartë: që Veliaj të mos akuzohej si pjestar në një krim kolektiv, por thjeshtë si një burrë i pafuqishëm, që nuk frenonte dot vanitetin e Ajolës.

Pikërisht ky sforcim, kjo përpjekje qesharake për të kapur veshin e majtë me dorën e djathtë, ka prodhuar atë dosje të dobët, ku nuk gjendet gjurmë prove për krimet që Lali ka bërë në kryerjen e funksioneve të tij.

Natyrisht edhe kështu SPAK-u e ka arritur qëllimin e tij. Ai e ka nëpërkëmbur, e ka pëdhunuar, e ka asgjesuar politikisht Erion Veliajn, aq sa sot edhe po të dalë nga burgu, do ta zënë rrugëve me gurë ata që i ka nxjerrë nga shtëpitë tek Astiri, 5 maji apo bregu i lumit.

Por, veshtirë të thuhet se me provat që ka mbledhur ai e ka rritur besimin e publikut. Sforcimi për të përshkruar një personazh, thjesht peng të së shoqes, i ka nxjerrë prokurorët dhe vetë zbuluar, duke dëshmuar edhe njëherë se ata nuk shkojnë dot më larg sesa krimi ordiner.