Prej kohësh, Sali Berisha, gjithëashtu edhe ai i gjykuar nga Gjoka, në procesin e privatizimit të klubit Partizani, e kishte paralajmëruar këtë nga ballkoni i arrestit shtëpiak. Si mediat pranë tij, po ashtu edhe avokatët e liderit demokrat, ishin në djeni të faktit, madje prej ditësh qarkullonin zërat se Fredi Beleri do ti bënte publike dokumentat në seancën e fundit të gjyqit.

Nuk ka dyshim se një gjë e tillë bëhet në prag të shpalljes së dënimit për kryebashkiakun e zgjedhur të Himarës.

Nuk ka dyshim, po ashtu, se rinxjerrja në skenë e një ngjarjeje të 22 viteve më parë, kur Irena e sotme mbante një nga tre mbiemrat që ka përdorur në jetë, tenton të diskreditojë figurën e saj si gjyqtare, ti hapë kapitullin e gënjeshtrës para organeve të vettingut dhe të godasë besueshmërinë e trupës ku ajo bën pjesë.

Pra, në pamje të parë, mund të thuhet se në këtë rast, kemi të bëjmë me një aleancë mes qeverisë greke dhe shtypit pro saj, me opozitën vendase dhe mediave që e mbështesin, për të ushtruar presion mbi procesin gjyqësor. Nga pikpamja formale do të ngjante kështu dhe po formalisht, Këshilli i Lartë Gjyqësor duket sikur bëri detyrën, kur i doli në mbrojtje Irena Gjokës.

Nga i njëjti këndvështrim, të gjithë ata që mezi presin të ulërasin për përzierien e shtetit grek në çështjet e drejtësisë shqiptare, kanë një argument më shumë për të bërtitur. Edhe ata që duan të fshikullojnë opozitën, se për hallin e Saliut është gati të shesë dhe interesat kombëtare, do të nxitojnë ta bëjnë. Edhe njëherë flamuri i nacionalizmit do të tundet lart e poshtë për të strehuar maskarenjtë.

Sepse, në fakt, fabula e asaj që po ndodh është krejt e përmbysur: Nëse “patriotët” vënë kujën se Athina po kërkon të intimidojë drejtësinë shqiptare, ata që janë të kthjellët, duhet të shqetësohen për mjerimin ku kanë përfunduar prokurorët dhe gjykatësit “e rilindur” prej drejtësisë së re.

Nëse Irena Gjoka është ajo që na kanë përshkruar mediat greke, nëse ajo ka gënjyer organet e vettingut për të shkuarën e saj të errët, një gjë e tillë na shpjegon fare mirë atë çka po ndodh sot.

Problemi nuk është tek frikësimi drejtësisë prej atyre që po gjykon, por tek e kundërta, tek gafurrja e saj, se po ndëshkon në emër të urdhrave që ka marrë nga pushteti. Po qe se Irena Gjoka del me cen, përpara se të tregojmë me gisht ata që ia zbardhën, fiks në këtë moment të shkuarën, ne duhet ta bëjmë këtë për ata që ia njihnin historinë dhe prandaj vendosën ti’a përdorin.

Këtë tregojë edhe faktet. Për këdo që ka marrë mundimin ta shfletojë sadopak dosjen e procesit të Fredi Belerit, nuk ka më dilema se ai është një gjyq i pastër politik. Një gjë e tillë shihet jo vetëm nga veprimet e SPAK-ut, që ka pranuar të legjitimojë një dosje të denjë për KGB e kohës së Xherxhinskit, por edhe nga ato të gjykatësve të GJKKO-së (ku bën pjesë Irena Gjoka), që kanë refuzuar të sjellin në sallë dëshmitarët që i duheshin mbrojtjes, që kanë stërgjatur shqyrtimin e padive për dëshmitarët e rremë, që kanë pranuar si të mirqena “sekretet” policore në dëm të të akuzuarit.

Një proces i tillë, me prova të manipuluara dhe shkelje flagrante, mund të inskenohet vetëm nga njerëz të kapur. Pranadaj kur flasim për të, pozat patriotike nuk kanë vlerë. Thelbi i kësaj historie nuk qëndron tek ndërhyrja e Greqisë, por tek kapja e drejtësië. Sado brutale dhe e pacipë të duket e para, dëmi që ajo sjell, është krejt i papërfillshëm në raport me efektin që kanë dënimet e vendosura në zyrat e pushtetit. Irena me tre mbiemra është dëshmia se si kjo skemë vihet në jetë. Prandaj dhe rasti i saj s’duhet kaluar në heshtje, qoftë edhe kur denoncimi bëhet nga një flamurtar i “helenizimit” si Beleri. /Andi Bushati