Day ArchiveI dehur dhe i shtrirë në mes të rrugës, vdes 37-vjeçari në Pogradec

Ka ndërruar jetë një 37-vjeçar, i cili u gjet i shtrirë në rrugë në Pogradec, i plagosur.

Gjatë mbrëmjes së sotme viktima i identifikuar si Egli Proga u gjet në zonën e quajtur “Agjencia” në lagjen numër 2 të qytetit.
Sipas informacioneve, të gazetares së Top Channel, Djorjela Çule, ai është dërguar në urgjencë me dëmtime, por nuk ka arritur të mbijetojë.

Egli Proga dyshohet se ka qenë në gjendje të dehur dhe është rrëzuar në rrugë. Po shihen nga policia kamerat e bizneseve në zonë për zbardhjen e plotë të ngjarjes.

James Cameron konfirmon se do të ketë një film të tretë “Avatar”. Del në 2025-n

Regjisori James Cameron e ka bërë të ditur titullin e filmit të tij të ri Avatar, “Fire and Ash” [Zjarr dhe hi].

Ai e ka bërë një paraqitje të papritur në një ceremoni të organizuar prej gjigantit Disney në Kaliforni, dhe ka qenë me yjet e filmit, Zoe Saldana dhe Sam Worthington, për t’i bërë publike detajet e filmit, që do ta ketë premierën më 2025.

Filmi i zhanrit fantashkencë vjen pas Avatarit të vitit 2009 dhe filmit pasues “Avatar: The Way Of Water”, të publikuar më 2022.

“Filmi i ri nuk është ai që prisni, por definitivisht është ai që ju duhet”, ka thënë Cameron para një audience me mbi 12.000 njerëz.

Regjisori 69-vjeçar, ka thënë se filmi i ri është krijuar me një koncept të ri që ngacmon imagjinatën, dhe që do të ketë karaktere në qiell dhe të rrethuar prej zjarrit.

Ai, gjithashtu, ka thënë se audienca “do të dëshirojë ta urrejë” një karakter të ri.

“Do të shihni më shumë planet, diçka që nuk keni parë kurrë më parë”.

Filmi i ri pritet të ketë premierën më 19 dhjetor 2025.

Raporti i koncesioneve / Aeroporti i Rinasit në risk operacional

Ministria e Financave, në raportin e koncesioneve për vitin 2023, ka raportuar se në kontratën për aeroportin “Nënë Tereza” janë sinjalizuar disa risqe.

Në raport thuhet se autoriteti kontraktues (ish-MFE dhe MIE) ka raportuar një probabilitet të mesëm për riskun operacional. Sipas shpjegimit të MF, risk operacional konsiderohen problemet me shërbimin, kapacitetet, mungesën e cilësisë etj.

Kontrata ka dhe të tjera risqe që, por me probabilitet të ulët, që nga risku i qeverisjes, ndërtimit, kërkesës, risku financiar, ai i rinegocimit dhe i ndërprerjes së kontratës.

Gjatë përshkrimit të ecurisë së kontratës, raporti thotë se koncesionari ka iniciuar investimet e kërkuara, që nga riformimi i terminalit ekzistues dhe përmirësimin e pistave.

Një tjetër koncesion që ka risqe prezente është ai i terminalit të trageteve në portin e Durrësit.

Autoriteti, ministria e Infrastrukturës, konsideron me probabilitet të mesëm për të ndodhur riskun e kërkesës (mosrealizimi i kërkesave aktuale dhe të ardhshme të trafikut), riskun e negocimit, riskun e përfundimit para kohe të kontratës (anullimi i projektit), riskun e qeverisjes si dhe riskun e ndryshimeve ligjore.

Për vitin 2023 Autoriteti Kontraktues ka raportuar se projekti është pezulluar për shkak të mosndërtimit të kalatës 9-c. Deri më tani nga Koncesionari është realizuar 23% e vlerës së parashikuar prej 4,130,000 euro.

MF tregon se në 2023-shin, pagesat e buxhetit të shtetit për koncesionet dhe PPP-të janë ulur nga 6.95%/PBB-së në 6.86%/PBB-së. Sektori që ka peshën më të madhe të kontratave në numër dhe në vlerë është sektori i energjisë me 183 kontrata, me një vlerë totale prej 415.2 miliardë Lekësh.

Sektori i dytë me peshë më të madhe përsa i përket vlerës së kontratave është sektori i transportit, me 21 kontrata, me vlerë totale 123.8 miliardë Lekë.

Ndërkohë sektori i mjedisit ka në total 6 kontrata me vlerë 25.8 miliardë Lekësh të cilat konsistojnë në ngritjen e sistemit të përpunimit të mbetjeve, menaxhimin e pyjeve, si dhe shfrytëzimin e burimeve ujore.

Në total, numri i kontratave të koncesioneve/PPP të miratuara në Shqipëri deri në vitin 2023 shënon 230 kontrata, 6 prej tyre janë zgjidhur, si rezultat numri aktual i kontratave aktive të koncesionit/PPP është 224. Numri më i madh i tyre ka si Autoritet Kontraktues Ministrinë e Infrastrukturës dhe Energjisë, me 208 kontrata koncesionare/PPP. Ndërkohë, Ministria e Shëndetësisë 4 kontrata koncesionare.

Foto/ Pas koncertit, këngëtari Jason Derulo darkon me një vajzë misterioze në Tiranë

Një nga emrat më të mëdhenj të muzikës pop, Jason Derulo, pas koncertit në Tiranë, ka shijuar dhe një darkë romantike.

Në foto duket Derulo me një vajzë brune në kryeqytet, identiteti i së cilës mbetet mister. Mesa duket, këngëtarin, përveç skenës dhe ushqimit, e kanë tërhequr dhe vajzat shqiptare.

 

Shqipëria merr medaljen e parë Olimpike.Valiev fiton në mundje

10 gusht 2024, ora 19:53. Kjo është koha fikse që do hyjë në historinë e sportit shqiptar, pasi rusi i natyralizuar si kuqezi, mundësi Chermen Valiev ia ka dalë t’i sjellë Shqipërisë medaljen e parë Olimpike në histori.

25-vjeçari mundi 6-2 rivalin nga Taxhikistani, Viktor Rassadin, në stilin e lirë për peshën deri në 74 kilogramë, duke fituar medaljen e bronztë në finalen e vogël. Paçka se vetëm të bronztën, Valiev ka fituar atë që për dekada të tëra nuk kanë bërë shumë sportistë kuqezinj.

Tanimë vendi ynë e ka një medalje Olimpike, gjë që ndodhi pas pjesëmarrjes së dhjetë në Lojërat Olimpike.

Cepi i pazbuluar i Mesdheut

Ne kaluam nëpër të njëjtat pyje të dendura me pisha dhe bredha si Jul Cezari në 48 para erës sonë, gjysmë të nervozuar, gjysmë të emocionuar nga mendimi se do të përplaseshim me macet e egra, ujqërit dhe derrat e egër europianë që jetojnë mes pemëve të Parkut Kombëtar të Llogarasë në Shqipëri.

Papritur ne – partneri im, dhe unë – dolëm në një panoramë dhe admiruam malet përreth, të rrudhura nga luginat e veshura me pisha dhe ujërat bruz të detit Jon që shtriheshin drejt thembrës së Italisë. Ishim në mes të një prej ecjeve tona, të organizuara nga operatori turistik Walks Worldwide, dhe kjo pamje i justifikonte të gjitha.

Bregdeti Jon i Shqipërisë është prezantuar me udhëtarët ndërkombëtarë vitet e fundit falë fshatrave të përsosura si Ksamili, të cilët kanë plazhe të bardha të pacenuara, aq sa mund të mbahen në Instagram me emrin “Maldivet e Europës”. Megjithatë, e dija se në bregdetin e Shqipërisë kishte shumë më tepër se vetëm diell dhe rërë, duke përfshirë natyrën e paprekur dhe trashëgimitë historike magjepsëse të 50 viteve pas perdes së hekurt. Meqenëse unë dhe partneri im mund të kemi pak kruarje duke qëndruar ulur në plazh gjatë gjithë ditës, ideja e një destinacioni me diell që kishte diçka më të thellë për të eksploruar ishte vërtet tërheqëse.

Pika përfundimtare ishte çmimi. Sipas Walks Worldwide, kostot e përgjithshme për një pushim në Shqipëri janë rreth 2/3 e çmimit të diçkaje të krahasueshme në Greqi. Në restorante, ju mund të paguani rreth gjysmën e asaj që do të paguanit në Korfuz – që është vetëm 30 minuta me traget nga Shqipëria. Në vend të kësaj, ne fluturuam për në Tiranë, kryeqytetin e Shqipërisë, dhe shijuam tre ose më shumë orë me makinë deri në bregdet, peizazhi kureshtar mes qyteteve gri të stilit sovjetik dhe hapësirave të mëdha të detit.

Ishim në një turne ecjeje me vetë-udhëzues që fokusohej në të ashtuquajturën Riviera të vendit. Duke qenë se Shqipëria është ende pak e panjohur dhe ishte e vështirë për të gjetur informacion në lidhje me rrugët e ecjes në internet, ne zgjodhëm këtë paketë sepse ofronte përzierjen më të mirë midis ngecjes në natyrë (me shëtitje çdo ditë që variojnë nga tre deri në shtatë milje ) dhe pak rehati.

Ju jepet një pajisje GPS e ngarkuar paraprakisht me shtigjet, kështu që është jashtëzakonisht e vështirë të humbisni. Ky ishte një lehtësim pasi, megjithëse rrugët kishin shenja bardh e kuq, shpesh nuk kishte asnjë në momentet që kishe më shumë nevojë për to. Rruga e shtatë netëve kalon mes hoteleve, me një shofer taksie që vjen çdo mëngjes për t’ju marrë dhe për t’ju zbritur në fillim të shëtitjes së asaj dite, pastaj kthehet për t’ju marrë në fund, duke transportuar bagazhin tuaj në hotelin tjetër nëse është e nevojshme

Rruga ishte gjithashtu një kombinim i bukur i ecjes në pyjet e lashta me pisha dhe shëtitjeve përgjatë plazheve rreth Himarës, një qytet i njohur bregdetar. Akomodimi ynë në Himare, ishte i fshehur në një rrugë të pistë. Ishte e thjeshtë, por e pastër, me një kopsht të vogël të bukur.

Në shëtitjen tonë të parë shkuam në fshatin me kalldrëm të Kudhes për të ndjekur shtigjet e barinjve të vjetër. Këto na çuan nëpër ullishtat dhe livadhet e sherebelës ku aroma e kamomilit dhe barishteve ndihet sikur po thithim infuzione çaji bimor. Të vetmet krijesa të gjalla që kaluan rrugën tonë ishin dhitë dado dhe kecat e tyre.

Më në fund rruga zbriste në Qeparo, një tjetër fshat i shkatërruar me një grusht shtëpi fermash prej guri fildishi dhe një ose dy taverna të përgjumura. U ulëm nën hijen e një lisi në njërën prej tyre, Te Rrapi në Qeparo, duke admiruar pamjen e detit Jon teksa u futëm në byrektore për të ngrënë byrek (një pastë tradicionale).

Duke ndjekur shtigjet e dhive u shpëtuam nga zonat e ndërtuara. Shëtitja nga fshati Lukovë në Borsh ishte një nga të preferuarat e mia, duke marrë ujëvarat dhe kishat e rrënuara dhe duke na rrënuar papritur në zona të mrekullueshme si Buneci, ku, në sezonin e ulët, të vetmet shenja të tjera të jetës njerëzore ishin çadrat e disave. kampistët e egër.

Ne gjithashtu u drejtuam në Parkun Kombëtar të Llogarasë, një sërë malesh dhe livadhesh alpine me pamje nga Riviera. Këto pyje të dendura dikur siguruan strehë për Jul Cezarin dhe ushtrinë e tij ndërsa ai luftonte me rivalin e tij të madh Pompeu. Një peizazh kaq i thyer aq afër plazheve ndihej shumë ndryshe nga ajo që kisha përjetuar në pjesë të tjera të Mesdheut. Është një peizazh që ka mahnitur edhe romantikët si Lord Bajroni, i cili u tërbua për Shqipërinë në poemën e tij epike Childe Harold’s Pilgrimage.

Kjo ndihej si ana e egër e Shqipërisë, duke mbështetur idenë time fillestare se vendi ishte shumë më tepër se pushimi i lirë në plazh që sugjerojnë postimet në Instagram. Megjithatë, ndjeva se vendi kishte më shumë për të dhënë. Jo më pak në aspektin e historisë së saj – një nga më të rrahurat dhe më të turbullta në Evropë. Ne u takuam me Elton Caushin nga Albanian Trip, i cili ishte një nga të parët që promovoi udhëtimin në vend kur u çlirua nga kontrolli i hekurt i diktatorit komunist Enver Hoxha dhe pasardhësi i tij në fillim të viteve 1990.

“Në kohën e Hoxhës, Shqipëria ishte një nga vendet më të izoluara në botë. Ne ishim të shkëputur edhe nga Bashkimi Sovjetik”, na tha Caushi. Dyshimi i Hoxhës për botën e jashtme është arsyeja që, sot, peizazhi i Shqipërisë është i mbushur me bunkerë ushtarakë betoni (vlerësohet të jenë më shumë se 700,000 – rreth një për çdo katër shqiptarë).

U ndalëm te një çift, duke u futur brenda për të imagjinuar fëmijët e moshës 12-vjeçare duke u stërvitur për t’i menaxhuar ata në rast të forcave pushtuese. “Ekziston një rrezik real që njerëzit të vijnë në plazhe dhe të largohen pa ditur asgjë për historinë tonë,” tha Caushi.

Përveç industrisë së saj në rritje të turizmit, skena e ushqimit në Shqipëri po bëhet gjithnjë e më e fortë, me një lëvizje lulëzimi nga ferma në tryezë. Udhëtuam me makinë në brendësi të vendit për rreth tre orë për të vizituar Pupa, një punishte vere e drejtuar nga familja ku ata kultivojnë rrush autokton shqiptar si bishtajore (që gjenden vetëm në këtë rajon) dhe dhjetëra perime të ndryshme për restorantin e tyre. Roze e bardhë e freskët dhe e bardhë kombinohet në mënyrë perfekte me pjatat me bazë perimesh që shpërthejnë me shije, si specat e ëmbël të mbushur me djathë kremoz. Veraria ka gjithashtu dhoma gjumi elegante. Në bregdet, ushqimi ishte i një cilësie të ngjashme, por pak më të shtrenjtë. Për më pak se 15 £ secila, ne futëm në pjata me oktapod të pjekur në skarë dhe karkaleca të trashë, Himare.

Ne kërkonim të dilnim edhe më larg nga rruga e rrahur dhe Caushi na çoi në një rrugë të tërthortë deri në atë që mezi mund të përshkruhej si një rrugë për në fshatin Tragjas, ku vizituam shtëpinë e Sofo Daupajt, një dhi dhe gruan e tij, Dhurata.

Dikur kishte një komunitet të konsiderueshëm lart në këto kodra të largëta, por si një kështjellë për forcat e rezistencës që luftonin nazistët gjatë Luftës së Dytë Botërore, u bombardua dhe u braktis. Të mbijetuarit dhe pasardhësit e tyre tani jetojnë në shtëpi betoni në rrëzë të malit – me përjashtim të Daupajt. Ai dhe gruaja e tij mbeten me tufën e tyre prej rreth 400 dhish, 40 lopë dhe nëntë qen.

Ata ndërtuan një bujtinë, nga i cili Dhurata tani shërben dreka dhe darka të shijshme shtëpie për ata që thërrasin paraprakisht – “Ne nuk jemi restorant. Nuk ka menu”, tha ajo. Vitin e kaluar shtuan tre stane (kasollet e bariut prej guri), me çati prej kashte dhe hapësirë ​​të mjaftueshme për një krevat dopio. Ndërsa nuk ka Ëi-Fi, kasollet kanë priza për të karikuar një telefon dhe ka dushe të nxehtë.

Në mbrëmje, ndërsa dielli i skuqur perëndonte livadhet e pafundme me shkurre sherebele dhe lulet e verdha të tyre digjeshin, ne e ndoqëm Daupajn te tufa e tij e dhive. Ai i urdhëroi me një gjuhë të çuditshme lehjeje (“Nuk është as në shqip”, tha Caushi) ndërsa mjelte ato më të shëndoshat.

Tingujt, erërat, shija e qumështit të ngrohtë të dhisë… kjo ishte një anë e Shqipërisë që asnjë postim në Instagram nuk mund ta kapte.

Mos tradhto veten për një burrë që të tradhton…

Nga Aulona Musta

Ngjarjet që ndodhin në ambientin që na rrethon, lagjen, qytetin, shtetin, etj më bëjnë të reflektoj e të flas jo aq shumë për historinë konkrete, me dëshirën për të bërë ca thashetheme e për të shtyrë kohën deri në ngjarjen e radhës, por për fenomenin i cili shkon përtej një historie që bëhet publike dhe mediatike për shkak të emrave të përveçëm që ka brenda.

Dua të flas për fenomenin, që historia e përveçme e nxjerr edhe më në pah falë mundësisë që i jep kujtdo të japë mendimin e tij nëpër komente dhe që të ndihmon ty të kuptosh shumë, të kuptosh për mendësinë e një shoqërie të tërë, vajzash dhe grash që të vetmin qëllim në jetë kanë burrin, secila për arsye të ndryshme: dikush për të shëruar e për të shpëtuar nga traumat e fëmijërisë e adoleshencës me meshkuj familjar të dhunshëm, dikush për t’i shpëtuar varfërisë, dikush për të mbushur boshllëqet e varfërisë shpirtërore dhe mendore me pasuri materiale, dikush për të përmbushur ëndrrat e fëmijërisë me princin me kal ku jetuan të lumtur për gjithmonë, etj, etj.

Arsye të ndryshme, përfundimi i njëjtë: varësia nga një burrë! Sepse kështu na kanë mësuar, rritur, edukuar, bërë lavazh truri. Burri mbi çdo gjë! Burri para së gjithash. Burri padyshim para vetes tonë! Burri deri në frymën e fundit…që jepet për burrin padyshim.

Burri padyshim që është shumë i rëndësishëm, por kur shihet si partner, jo si Zot i jetës tënde. Burri është shumë i rëndësishëm po kur të plotëson, jo kur të zotëron!

Dashuria është motorr i një jete të lumtur, por kur është e shëndetshme, jo kur të sëmurë!

Vetja është gjithmonë e para. Dhe vetja ekziston edhe kur burri s’të do më. Edhe kur burri të lë. Edhe kur burri ikën. Edhe kur burri të “ndërron”.

Vetja, ajo s’të lë asnjëherë në baltë, prandaj të lutem mos e tradhëto për një burrë që të tradhëton.

Shqipëria po shkatërrohet nga betoni dhe turizmi masiv

Duke u lëkundur në autostradën nga Tirana drejt bregdetit gjarpërues shqiptar, është e vështirë të besohet se ky vend ishte i mbyllur nga bota rreth tij vetëm 3 dekada më parë.

Bani, emri që preferon të mbajë shoferi ynë Arban, është duke lëvizur me Google Maps në ekranin inteligjent ndërsa Taylor Swift bërtet këngën e saj “Fortnight” përmes altoparlantëve të Volkswagen-it tonë hibrid.

Ne kalojmë nëpër kodra të pyllëzuara, pothuajse të eklipsuara nga qendrat tregtare me shkëlqim dhe blloqet e apartamenteve gjysmë të përfunduara, në 5 orë me makinë deri në Sarandë, një qytet turistik në bregdetin shqiptar, të cilin videot e TikTok e kanë pagëzuar si “Maldivet e Europës”.

Por teksa i afrohemi kësaj pjese të famshme të parajsës në Instagram, ndërtesat bëhen më të trasha dhe më të shpeshta duke formuar një si kërpudhë, në një masë të madhe hotelesh shumëkatëshe që mbulojnë bregun e gjirit në formë patkoi të Sarandës.

Pasi kam vizituar së fundmi Maldivet, mund të konfirmoj se bregdeti jugor i Shqipërisë krenohet me një pamje të ngjashme të oqeanit blu të shkëlqyeshëm.

Por një rritje e paprecedentë e turizmit që ka shkaktuar një stuhi ndërtimesh, kërcënon të errësojë peizazhin spektakolar që ofron ky vend i vogël ballkanik. Është e vështirë të shijosh pamjen që është e zbehur nga një xhungël betoni.

Pra, çfarë do të thotë një rritje e papritur e popullaritetit për Shqipërinë dhe vizitorët e saj? Si mund të mbrohet bukuria e saj natyrore nga plaga e mbi-turizmit?

Një shpatë me dy tehe

Eksperti i udhëtimeve Nausheen Farishta më thotë se bumi i turizmit në Shqipëri është një thikë me dy tehe.

“Nga njëra anë, po sjell mundësi shumë të nevojshme për komunitetet lokale,” thotë themeluesi i Globe Gazers. “Por ne nuk mund të mbyllim një sy ndaj sfidave që vijnë me këtë rritje të shpejtë.”

Shqipëria mirëpriti 7.5 milionë ardhje ndërkombëtare në vitin 2022 dhe 10.1 milionë në vitin 2023, sipas të dhënave të Organizatës së Turizmit të OKB-së. Dhe ky trend është vetëm në rritje.

Në fillim të këtij muaji, kryeministri Edi Rama kishte njoftuar se 4.5 milionë vizitorë të huaj kishin vizituar vendin në 6 muajt e parë të 2024, një rritje prej 34% në të njëjtën periudhë të vitit të kaluar.

Madje ka një temë në Reddit kushtuar kësaj çështjeje, me titullin ogurzi “Pasojat e turizmit masiv në Shqipëri”.

Është një kthesë e jashtëzakonshme për atë që dikur ishte një nga kombet më të izoluara të Evropës; një vend që hapi dyert për vizitorët e huaj vetëm kur komunizmi ra pas 4 dekadash diktaturë, në 1991.

Por mbipopullimi, ndërtimet e tepërta dhe dëmet e shkaktuara si pasojë e saj ishin të dukshme kur vizitova Shqipërinë në qershor me dy miqtë e mi më të vjetër.

Një parajsë e përballueshme

Ishim në një udhëtim vajzash, të joshura nga historitë magjepsëse dhe videot virale të ujërave bruz dhe rërës së bardhë të pacenuar.

Një mori faqesh në internet për udhëtime na dhanë arsye të mjaftueshme për të rezervuar pushime në vendin e Europës Jugore që kufizohet me Malin e Zi, Kosovën, Maqedoninë e Veriut dhe Greqinë: 400 km vijë bregdetare e mbushur me plazhe të bukura, vende të trashëgimisë botërore të UNESCO-s, mikpritje e ngrohtë dhe mot me diell.

Si miliona të tjerë, edhe ne u tërhoqëm nga çmimet. Apartamentet buzë plazhit në qytetet e njohura turistike mund të merren me qira për më pak se 20 £ në natë dhe nuk është e pazakontë të gjesh një vakt të plotë me pije (kishim oktapod dhe mojito) për pak më shumë se 15 £.

Fluturimet janë gjithashtu jashtëzakonisht të përballueshme, me Wizz Air që ofron tarifa nga Londra në Tiranë nga 58 £ në një drejtim.Ndihej pak e pakëndshme të shtriheshe në një rrip të hollë rëre në fund të një kodre që rrethohet nga blloqet e larta të apartamenteve aq sa mund të shohë syri

Shqipëria ka atraksione “on top”. Por, ndërkohë ishte emocionuese të eksploroje muzetë dhe baret e modës të Tiranës, dhe padyshim e këndshme të rrije në shtretër kabane përgjatë Rivierës, do të ishte gabim të mos theksohej se sa i mbindërtuar në mënyrë kronike është bërë ky vend i bukur.

Pamja nga plazhi i Podës në Ksamil është spektakolare, por fotot dhe videot e Tiktok tregojnë vetëm një anë të medaljes
“Befasisht” i mbipopulluar

Jenoa Matthes, një eksperte e udhëtimeve që shkruan për udhërrëfyes lokalë mbi destinacionet europiane, më thotë se ishte befasuese të dëshmoja se sa të mbushura ishin bërë plazhet në qytetin bregdetar të Durrësit.

Nuk patëm kohë për të shkuar në Durrës, destinacioni më i njohur i plazhit në Shqipëri, rreth një orë në perëndim të Tiranës.

Por shumica e plazheve që vizituam në Sarandë dhe Ksamil ishin më të ngarkuara se çdo plazh që kam parë ndonjëherë. Shezllonet e ngjitura kokë e këmbë, duke mbuluar çdo grimcë rëre të disponueshme… nuk më sjell saktësisht pushimet dhe relaksimin që mund të ketë një destinacion i stilit “Maldivet”.

Ndihej klaustrofobike të shtrije peshqirin tënd, fjalë për fjalë një centimetër nga ai i një të huaji, nën hijen e blloqeve të apartamenteve, të mbushura aq fort, sa secila dukej sikur po rritej nga fqinji i saj. Plazhi i Podës në Ksamil, vendi i dhjetëra klipeve virale të TikTok që e shpallin atë “parajsë”, ishte aq i mbushur me njerëz dhe karrige, saqë u larguam pas më pak se 5 minutash.

“Ata në fakt duhet ata kishin filmuar pamjen 360 gradë”, – më tha një nga miqtë e mi.

Dhe nuk mund të mos mendoja për këtë gjatë kohëzgjatjes së udhëtimit tonë.

Kudo që shkuam – plazhe idilike, bare verërash në majë kodrash, restorante që shërbenin ushqim deti të klasit botëror – më pushtoi mendimi për t’u ulur me ministren e turizmit të Shqipërisë dhe për t’iu lutur që të frenojë valën e komercializimit të shpejtë.

Është diçka që ajo thotë se është e vetëdijshme. Në një intervistë për “The Independent në fillim të këtij viti, Mirela Kumbaro deklaroi: “Nuk do të keni pushues masivë në plazh në resortet shqiptare”.

Duke vazhduar: “Mendojmë se jemi plotësues në këtë hartë të turizmit mes Kroacisë, Italisë dhe Greqisë. Pra, tek ne nuk do të shohim shumë hotele duke u ndërtuar”.

Por pikërisht kjo është ajo që pashë. Dhe kjo rrezikon të shkatërrojë atraksionet natyrore që e bëjnë Shqipërinë të veçantë.

Shkatërrimi i qyteteve

Pasojat e viteve të mbi-turizmit po tronditin Evropën këtë verë, pasi protestat anti-turistë po mbushin rrugët e qyteteve kryesore spanjolle dhe demonstratat i detyrojnë anijet e lundrimit të ndryshojnë kursin.

Në Barcelonë, vendasit kanë marrë arritur derisa të lagin turistët me pistoleta uji. Në fillim të këtij viti, demonstruesit në Ishujt Kanarie organizuan një grevë urie në shenjë proteste ndaj rritjes së numrit të pushuesve.

Qytete duke përfshirë Vjenën, Berlinin dhe Barcelonën kanë vendosur kufizime për qiratë, që do të thotë se pronarët mund të japin me qira për turistët vetëm për një periudhë të kufizuar çdo vit. Por teksa shumë destinacione po tërhiqen nga turizmi, Shqipëria po ecën drejt tij, për t’u mbytur.

Vizitorëve si unë mund t’u falet që e shohin vendin si një kantier masiv ndërtimi, themele gri që hedhin hije në të gjithë peizazhin nga veriu malor deri në vendpushimet e plazheve të jugut.

Është e qartë se bumi i fundit i turizmit e ka lënë Shqipërinë me mundësi të jashtëzakonshme dhe sfida shqetësuese. Por mënyra se si zyrtarët do ta drejtojnë trendin nga këtu e tutje do të ketë implikime të thella për të ardhmen e atij që dikur ishte vendi më i varfër dhe më i izoluar i Evropës.

E di që Shqipëria ofron diçka vërtet unike. Do të ishte një turp i madh për ta prishur atë për hir të ushqimit, për një tregti turistike që mund ta çonte zakonin e saj diku tjetër, po aq shpejt sa mbërriti.

Ashtu si shumë destinacione të Evropës Jugore, ekspertët e udhëtimeve thonë se koha më e mirë për të vizituar Shqipërinë është në në fund të pranverës (prill dhe maj) dhe në fillim të vjeshtës (shtator dhe tetor).

Moti është i ngrohtë dhe i këndshëm, por pa turma që pushojnë atje në sezonin e pikut të verës.

Dhe teksa jeni atje, ia vlen një udhëtim në këto vende më pak të njohura që do të doja t’i kisha vizituar:

Kepi i Rodonit: një gadishull shkëmbor pak më shumë se 1 orë me makinë nga Tirana ku mund të shikoni detin dhe të shijoni natyrën e paprishur të Shqipërisë.

Lini: thuhet se është fshati më i vjetër i banuar i Evropës. Ju do ta gjeni këtë vendbanim historik në anën shqiptare të liqenit të Ohrit, i cili shtrihet edhe në Maqedoninë e Veriut (një tjetër destinacion i nënvlerësuar).

Plazhi i Ranës së Hedhun: një shtrirje mahnitëse rëre në veri të Shqipërisë që e zbulova vetëm pasi u ktheva. Udhëtarët që shkuan në këtë plazh të qetë thonë se ka rërë të pastër të virgjër dhe duna spektakolare.

Gjirokastra: një qytet i vjetër guri nga Perandoria Osmane që tashmë është cilësuar si një vend i trashëgimisë botërore të UNESCO-s. Mendoni për rrugicat e pjerrëta, gjarpëruese dhe një kështjellë përrallore.

Liqeni i Bovillës: kjo perlë e fshehur furnizon pjesën më të madhe të ujit të pijshëm të Tiranës, si dhe ka pamje spektakolare të blusë në bruz.

I riu nga Tirana plagos me thikë kolegun në një Fast-food në Himarë

Një sherr mes kolegëve të punës është regjistruar pak më parë në Dhërmi.

Një 27-vjeçar pas një debati për motive banale ka goditur me thikë koleguan e tij në ambientet e Fast Food-it ku punonin.

Pasi e ka plagosur, 27-vjeçari është larguar me shpejtësi nga vendi i ngjarjes, ndërsa 29-vjeçari ka marrë lëndime të lehta dhe ndodhet jashtë rrezikut për jetën.

Policia ka nisur punën për kapjen e autorit.

Antonela Berisha dhe e motra, karshillëk policisë/ Të shpallura në kërkim, pozojnë para kameras

Dy motrat Berisha, Mariela dhe Antonela, njëra prej të cilave ka qenë dhe ish-konkurrente e reality show-t “Big Brother VIP” dhe “Përputhen” duket se nuk janë aspak të shqetësuara për mandat arrestin firmosur nga policia, pasi dhunuan fizikisht duke i thyer shishen e qelqit në fytyrë një 24-vjeçareje.

Shkak, sipas hetimeve të tanishme është se Mariela Berisha e akuzonte për lidhje paralele intime që Klea Prenga kishte me bashkëshortin e saj prej një viti.

Instagrami i biznesit të 2 motrave ka vijuar normalisht të përditësohet duke postuar foto ku reklamojnë që të dyja veshjet më të reja.

Ngjarja u shënua mbrëmjen e 6 gushtit 2024, në një lokal tek Kodra e Diellit në Tiranë.

Vetë e dhunuara denoncoi në Instagram ish-konkurrenten e “Big Brother VIP” dhe motrën e saj se fshiheshin pas dhunimit duke publikuar dhe foto dhe video pas dhunës ku ajo duket se ka marrë dëmtim të rëndë në fytyrë.

Ish-banorja e BBV dhe motra e saj, siç pretendon e reja, e kanë sulmuar dhe kërcënuar me mesazhe se “ky është mësimi që merr kur futesh në mes të familjes”.

Por ndërsa në faqen e tyre të biznesit vijon aktivitet në faqen e saj në instagam Antonela Berishaj, ish-konkurrentja e “Për’Puthen” ka bllokuar opsionin e komenteve në të gjitha fotot e saj.

Përfshirja e saj në këtë incident të rëndë mesa duket ka shkaktuar shumë reagime negative në faqen e saj zyrtare duke e detyruar të ndërmarrë këtë veprim./ Zoom.al