Shikuesit u magjepsën nga thriller-i distopian i “mbytur në gjak” që i vendos lojtarët kundër njëri-tjetrit në garat që luftuan deri në vdekje për një shans për të fituar para.

Dhe ndërsa drama aziatike është padyshim fiktive dhe një kritikë e theksuar e jetës moderne, një nga komplotet anësore të shfaqjes ku qeniet njerëzore kanë organet e tyre të shitura është shumë e vërtetë.

Partia Komuniste e Kinës heq zemrat, veshkat, mëlçitë dhe kornetë nga 100,000 disidentë dhe të burgosur politikë çdo vit, me një rrjet të trafikimit të organeve të drejtuar nga qeveria që vepron në një shkallë të madhe, pohojnë grupet e të drejtave të njeriut.

Por bashkësia ndërkombëtare mbetet e pafuqishme për të ndaluar masakrën sepse Organizata Botërore e Shëndetit është e detyruar të pranojë të dhënat spitalore të kombit totalitar “joadekuat dhe mashtrues” pa bërë pyetje.

Vetëm një javë para se të dilte seriali hit i Netflix, Pekini mohoi me zemërim ekzistencën e një programi të organeve të sponsorizuar nga shteti, pasi Zyra e Komisarit të Lartë për të Drejtat e Njeriut të OKB-së tha se Kina “po synonte pakica të veçanta etnike, gjuhësore ose fetare të mbajtura në paraburgim” dhe duke grumbulluar një miliard dollarë në vit.

Nëntë Raportues Specialë të OKB-së nga Këshilli për të Drejtat e Njeriut kaluan mbi një vit duke zbuluar dëshmitë e njerëzve dhe duke ekzaminuar normat e donatorëve të organeve shumë të dyshimta të Kinës për të hedhur dritë në tregun e tmerrshëm të “vrasjes me porosi”.

“Ekspertët e OKB-së për të drejtat e njeriut thanë sot se ishin jashtëzakonisht të alarmuar nga raportet e “marrjes së organeve” që synonin pakicat, përfshirë praktikuesit e Falun Gong, ujgurët, tibetianët, myslimanët dhe të krishterët, në paraburgim në Kinë,” thuhej në deklaratë.

‘Ata kanë marrë informacion të besueshëm se të ndaluarit … mund t’i nënshtrohen dhunshëm testeve të gjakut dhe ekzaminimeve të organeve të tilla si ultratinguj dhe rreze x, pa pëlqimin e tyre; ndërsa të burgosurve të tjerë nuk u kërkohet t’i nënshtrohen ekzaminimeve të tilla.

“Rezultatet e ekzaminimeve thuhet se janë regjistruar në një bazë të dhënash të burimeve të organeve të gjalla që lehtëson ndarjen e organeve”.

“Sipas pretendimeve, organet më të zakonshme të hequra nga të burgosurit janë zemrat, veshkat, mëlçitë, kornetë”.

Deklarata e zymtë gjithashtu thekson se kjo formë e trafikimit të supozuar mbështetet shumë në punonjësit e kualifikuar të kujdesit shëndetësor të betuar për të mbrojtur pacientët e tyre duke përfshirë ‘kirurgët, anestezistët dhe specialistët e tjerë mjekësorë’, si dhe pjesëmarrjen nga profesionistë të ndryshëm të sektorit publik.

“Disa të burgosur marrin kërcënime me vdekje nga policia, nëse nuk heqin dorë nga besimet e tyre ose refuzojnë të bashkëpunojnë me policinë,” thuhej në deklaratë.

Një nga “flamujt e kuq” me sistemin e transplantit të organeve në Kinë është se marrësit mund të rezervojnë operacione në kohë dhe vende të caktuara.

Në sistemet e tjera mjekësore kjo nuk ndodh sepse kirurgët nuk mund të parashikojnë kur do të vdesë një person që ka zgjedhur të jetë dhurues organesh.

Nën një proces ‘etik’ të miratuar nga OBSH, organet e të ndjerit do të krahasohen me pacientin më urgjent në listën e transplanteve.

Për shumë njerëz të dëshpëruar mund të duhen vite për të marrë operacion transplanti pasi marrësit duhet të jenë të të njëjtit lloj gjaku si të vdekurit dhe të kenë të njëjtin organ me madhësi.

Por telefonatat e fshehta të bëra në spitalet kineze si pjesë e seancave të pavarura të Tribunalit të Kinës në vitin 2019 tregojnë se sa shpejt pacientët mund të operohen nën sistemin “vrasje me porosi”.

Në një fragment, Dr Feng Zhendong nga një spital ushtarak i Provincës Shandong i thotë hetuesit përmes telefonit për ‘bollëkun e organeve’ që mbërrijnë ‘çdo muaj’.

Megjithëse trafikimi shqetësues i sponsorizuar nga shteti i Kinës është i dokumentuar mirë për dekada, ka shumë pak që komuniteti ndërkombëtar mund të bëjë për të ndaluar tregtinë e tmerrshme.

Pekini është në gjendje të mbulojë abuzimet e tyre me të drejtat e njeriut duke nënraportuar të dhënat e transplantit në Organizatën Botërore të Shëndetit, e cila është e detyruar të pranojë statistikat zyrtare të shteteve anëtare.