Nga Artur Zheji

Fjalët që tha, gjërazi dhe në një sintaksë perfekte, ambasadorja simpatike Kim, shkaktuan një tërmet të nëndheshëm, te Shumica që aktualisht na qeveris.

Sepse ata, “Shumica” e sotme e përkohshme, kur zbresin në popull dhe “off record” u thonë njerëzve se: “Amerikanët janë me ne! Prandaj ne do fitojmë, sepse nuk pyesin ata për ndonjë të inkriminuar aty- këtu, janë pragmatistë ata!

U vendos kështu në lëvizje një makineri e madhe influencash, qarjesh dhe ankesash, një makineri psherëtimash dhe ulërimash të mbytura protestash, sidomos se përse, zonja Kim, vendosi në ligjëratë të drejtë “nevojën për ndryshim…”

Në të vërtetë, pavarësisht nga komentet e mëpastajshme, Kim, ishte e qartë dhe formuloi një sintaksë mendimi, të thjeshtë dhe të drejtpërdrejtë të shkollës anglo-saksone të komunikimit.

“Nëse doni ndryshim, votoni për ndryshim. Nëse doni kriminelë, votoni për kriminelë. Por ajo që bëni duhet të përputhet me atë që thoni se doni. Dhe 25 prilli është momenti.”

Një e folur e pakeqkuptueshme! Pa fjongo dhe pa ngjyrime të tepërta, si përdorim shpesh ne këndej, sipas kodit “bizantin” të komunikimit: “domethënë të thënit e një gjëje krejt tjetër nga ajo që mendoj…”

Ja kështu pra, kësaj Shumice të përkohshme, ju rrëzua edhe “miti” që paskan “mbështetjen e pakushtëzuar” amerikane…

Sepse, siç më thosh shpesh e lumnueshmja Gjyshja jeme:

“Çdo gja këputet për së holli, zullumi, këputet për së trashi…”

Flm zonja Kim!

Kush ka veshë dëgjon, kush ka sy shikon!

Thanks a lot!