Në dy vitet e fundit, menjëherë pas agresionit kundër Kievit, një grup anijesh filluan të lëvizin midis portit sirian të Tartus dhe portit rus të Novorossisk, në Detin e Zi,

Ekspertët e Royal Uinited Services Institute (Rusi),”think-tank” më i madh britanik për çështjet e mbrojtjes dhe sigurisë, monitoroi lëvizjet e tij dhe ndau rezultatet me gazetën “Corriere della Sera”.

Ajo rrugë, e riemërtuar “Sirian Express”, u përdor për të rikuperuar materialin luftarak të mbetur në Siri pas ndërhyrjes ruse së bashku me regjimin e Asadit, në luftën civile të atij vendi dhe për ta drejtuar atë me hekurudhë nga Novorossisk drejt operacioneve në frontin ukrainas: bëhet fjalë për artileri të llojeve të ndryshme dhe mjete të blinduara, të cilat shkuan për të mbështetur ofensivën e Moskës.

Por në javët e fundit diçka ka ndryshuar. Në fund të shkurtit, “Sparta IV” u largua nga Tartus, me transmetuesit e saj të fikur: me këtë emër lundron një anije ruse, e cila është zyrtarisht një anije mallrash civile, por pronësia e së cilës përfundimisht daton nga Ministria e Mbrojtjes në Moskë.

“Sparta IV” mbërriti në Bosfor, u nis drejt Detit të Zi, por më pas bëri një kthesë dhe u kthye mbrapa: një sjellje që nuk ka asnjë shpjegim, përveç frikës se do të goditej nga marina ukrainase që lëvizte në ato ujëra.

“Sparta IV” më pas u drejtua drejt Perëndimit dhe kaloi të gjithë Mesdheun, duke kaluar përmes Kanalit të Siçilisë (gjithmonë duke mbetur në ujërat ndërkombëtare): anomalia tjetër është se ajo u shoqërua për një distancë të mirë nga një fregatë ruse, “Grigorovich”.

Nëse do të transportonte një ngarkesë civile, nuk do të kishte nevojë për një shoqërim ushtarak: një shenjë se në vend të kësaj kishte materiale të ndjeshme në bord.

“Sparta IV” më pas kaloi ngushticën e Gjibraltarit dhe u drejtua në veri, duke mbërritur në portin rus të Kaliningradit në Balltik në fund të marsit: nëse shkarkonte materiale ushtarake atje për Ukrainën, do të thotë se këto armatime u bënë më pas për t’u tranzituar nga toka përmes territorit të BE-së, duke parë se Kaliningradi është një enklavë.

Pasi qëndroi e ankoruar për tre javë në Baltik me transmetuesit e fikur, anija ruse u nis sërish dhe javën e kaluar u rishfaq në ngushticën e Danimarkës: ajo po kthehet drejt Mesdheut me drejtim në Tartus, Siri.

Kjo do të thotë se anijet ruse – janë të paktën katër si “Sparta” – kanë hapur një rrugë të re, shumë më të rrezikshme që kalon ujërat italiane dhe shkon në Atlantik.

Por përveç aktiviteteve të “Sirian Express”, flota fantazmë e naftëmbajtësve të Kremlinit, e regjistruar me flamuj të tjerë, operon edhe në Mesdhe, nga Panamaja në Liberi dhe Gabon.

Bëhet fjalë për cisterna që eksportojnë në mënyrë klandestine naftë bruto ruse me një sistem shumë të rrezikshëm: ari i zi transferohet në det të hapur në anije të tjera të naftës dhe pagesa përkatëse bëhet gjithmonë në det.

Këto operacione zhvillohen në katër zona të përcaktuara të Mesdheut dhe Detit të Zi: jashtë portit rumun të Konstancës, në Gjirin e Lakonias (në Greqi), në brigjet e Maltës dhe Ceutës, pranë ngushticës së Gjibraltarit.

Ky është një sistem që është në rrezik të lartë mjedisor, i rritur nga fakti se flota fantazmë përbëhet nga anije të vjetra që operojnë pa siguri dhe jashtë rregulloreve detare.

Nafta bruto që largohet nga Rusia në këtë mënyrë çohet në Indi ose Kinë për t’u rafinuar dhe më pas kthehet në tregjet evropiane, në kundërshtim me sanksionet.

Kështu, Putini arrin të mbajë në këmbë ekonominë e vendit të tij dhe të financojë luftën në Ukrainë: pa të ardhurat nga nafta, gjithçka do të shembej.

Për më tepër, kjo i jep Kremlinit akses në të ardhurat në dollar, të cilat i përdor për të blerë arin dhe për të stabilizuar rublën.

Të gjitha këto janë operacione që kalojnë nën hundën e Perëndimit: por vetëm ditët e fundit Komisioni Evropian ka vendosur të hedhë dritë mbi këtë çështje dhe të përgatisë një raport që do t’i paraqitet Këshillit.

Ndërkohë, bllokimi i anijeve fantazmë ruse do të ekspozonte rrezikun e përshkallëzimit të mëtejshëm me Moskën.